-ბატონი მათე მაისურაძის სახლია?
კარების გაღებისთანავე გვკითხა მაღალმა პილიციელმა და საბუთებში ქექვა განაგრძო
-დიახ მე გახლავართ.. მობრძანდით
გვერდზე დადგა და პოლიციელები სახლში შემოუშვა.
-რატომ გაწუხებთ..
საუბარში მეორე პოლიციელი ჩაერთო რომელიც არანაკლებ მაღალი იყო..
-როგორც ვიცით გუში თქვენს სახლში წვეულება იყო, რასაც აქაურობაც გვიდასტურებს.
ინსტიქტურად ყველამ ჩერ სახლი მოვათვალიერეთ და შემდეგ მზერა ლაშას გავუსწორეთ, რომელსაც თავი დამნაშავესავით ჩაეღუნა..
-თქვენს წვეულებაზე გუშინ ორი ახალგაზრდა და-ძმა იყო, რომელიც სახლში არ მისულან, მათმა მშობლებმა კი ეს ჩვენ შეგვატყობინეს..აქ კი მოვედით იმისთვის რომ გაგვერკვია ხომ არ იცით სად წავიდნენ.. უფრო კონკრეტულად ვეძებთ ნიკოლოზ გაბუნიას და ბარბარე გაბუნიას...
პოლიციელის ლაპარაკის დამთავრება და მათეს და ლაშას ფეხზე წამოფრენა ერთი იყო.
-ნიკა და ბარბარე?
შეშინებული ლაპარაკობდა ლაშა, მათესთან მივიდა და ბეჭებში ხელი ჩაავლო.
-გესმის მათე ჩემი ბარბარე დაიკარგა ჩემი....
ლაშა უკვე ბოლო ხმაზე ტიროდა და არც ერიდებოდა არავისი.. როცა საქმე სიყვარულს ეხება აიქ მორიდება მეორე ხარისოვანია.. კიდე დიდხანს იყვნენ პოლიციელები ჩვენთან თითოეული დაგვკითხეს.. ბოლოს როგორც იქნა წავიდნენ... გაოგნებული ლაშა დივანზე უსულოდ ჩამოჯდა და თავი ხელებში ჩარგო.. საშინელი სიჩუმე ჩამოვარდა.. კიდე დიდხანს ვიქნებოდით ასე მათეს ტელეფონს რომ არ დაერღვია სიჩუმე..
-გისმენთ
-.......
-დიახ ვიცნობ
-......
-რა? როდის? ეხლავე მოვდივარ....
ტელეფონი გათისა თუ არა კითხაც არ დაგვჭირვებია თუ ვინ იყო ეგრევე მოგვახალა..
-სავადმყოფოდან იყვნენ, ავარია მომხდარა ... დაახოლებით 1 საათის წინ....ნიკა და ბარბარე იმ მანქნაში ისხდნენ, ხეს შეეჯაახნენ, კიდე კაი იქვე მანქანით მოდიოდა ვიღაცა სასწრაფოს დაურეკეა და წაიყვანეს, ეხლა სავადმყოფოში არიან და ოპერაციას უკეთებენ... უნდა ჩავიდეთ..
ლაშა გაგჟებული წამოხტა დ გარეთ გავარრდა, ზუსტად ორ წუთში მანქანის გამაყრუებელმა ხმამ მოიცვა იქაურობა... ჩვენც მალევე ჩავჯექით და წამოვვედით.. სავადმყოფოში მისულს ყველაფერი დამტავრებული დაგხვდა.. ორივეს მდგომარეობა სტაბილური იყო.. ამიტომ საშიში აღარაფერი იყო... მე და მათე დიდხანს არ გავჩერებულვართ...სახლის გზაზე ვიყავით როცა დიდხნიანი სიჩუმე მათემ დაარღვია..
-ერთა ყოფნის პირველმა დღემ ცოტა არასასიამოვნოდ ჩაიარა..
დანანებით თქვა და თავი გააქნია.. მის ამ საქციელზე გამეღიმა
-არაუშავს... ეს პირველი ერთად ყოფნის დღეა, ჩვენ ხომ ასეთი ბევრი გვექნება...
-მართალი ხაარ... ხვალ დილით ადრე ადექი არ მალოდინო..
გამომხედა და ტვალი ჩამიკრა.. მე კიდე გაოცებულმა გავხედე
-ხვალ? კი მაგრამ ხვალ რა ხდება?
-სკოლაა ანამარია.. მე კიდე მინდა ჩემ გოგოსთან ერთად მივიდე...
სკოლა... სულ დამავიწყდა... აუ როდის დამთავრდება 12 კლასი ერთი სული მაქვს... ჯერ მხოლოდ აპრილია იქამდე კიდე 1 თვე დარჩა..
-აუ სკოლა... მათე ჯობს ჩემთან ერთად არ მოხვიდე..
ჩუმად ჩავილაპარაკე და დაველოდე მის რეაქციას, რომეიც იმაზე უარესი იყო ვიდრე მე ველოდი..
-რას ნიშნავს „ჯობს ჩემთან ერთად არ მოხვიდე?“
მისი ხმა ჩვეულებრივზე ბოხი იყო..
-უბრალოდ არ მინდა ვინმემ შენზე ცუდი თქვას..
ბუს თვალებით გავხედე...
-ჩემი სულელი... ყველას აზრი დაიკიდე.. მხოლოდ მე და შენ, არ აქვს მნიშვნელობა ხალხი რას იფიქრებს მთავარია, მე მიყვარხარ ისეთი როგორიც ხარ...
ფანჯარა ჩამოწია და ბოლო ხმაზე იყვირა
-მე მიყვარს ჩემი „ცუდი გოგო“....
მის ამ ბავშვურ საქციელზე გულიანად გამეცინა და გასაპარს ლოყაზე ხელი ჩამოვუსვი...სახლში მალევე მივედით, რადგან მხოლოდ 10 საათი იყო ამოსვლა შევთავაზე, რაზეც სიხარულით დამთანხმდა...ისევ ისე მოვკალათდით სავარძელში როგორც რამდენიმე კვირის წინნ, პირველად რომ ჩამეძინა მის მკლავებში...მოვიმარჯვეთ პოპკორნი და ფილმის ყურება დავიწყეთ, ამჯერად გავაცნობიერე რას ვუყურებდით... თუმცა ბოლო ისევ იგივე იყო... ვიგრძენი მატეს ხელები წელზე, რომელმაც წამებში ამიტაცა ჰაერში და ჩემ საძინებელში შემიყვანა.. შუბლზზე მისი ცხელი ტუჩები..... მეტი აღარაფერი დილით კი ტელეფონი მაღვიძებს
-ხო
-ხო კი არა რა გითხარი გუშინ
ტელეფონში მათეს ვითომმ გაბრაზებული ხმა ისმის, რომელსაც აშკარად ეტყობა ძლივს შეკავებული სიცილი
-აუ რომელი საათია?
-თხუთმეტი აკლია ცხრას და შენ კიდე გძინავს..
-კაი ხო ვდგები..
წუწუნით გავუთიშე ტელეფონი, აბაზანაში შევედი მოვწესრიგდი და გარდერობს მივაშურე.. გადმოვღე დახეული ღია ფერის ჯინსი შავი ზედა წარწერით f*****g perfect და მუხლამდე ნაქსოვი შავი ჟაკეტი, ფეხზე კედები ჩავიცვი ჩანთას ხელი დავავლე და თავქუდმოგლეჯილი დავეშვი კიბეზე.. გარეთ გასულს ველოდი მათეს მანქანაზე მიყუდებულს, აქ კი სულ სხვაგვარი სურათი დამხვდა.. მათე და მოტოციკლეტი..
-შენ რა მეხუმრები?
ისე შევიცხადე სიგარეტი რომელიც ხელში ეჭირა გაუვარდა
-შენ რა გეშინია?
-წარმოიდგინე და კი.. სიცქარის ბავშვობიდან მეშინია.. სწორედ ამის გამო დაიღუპნენ ჩემი მშობლები და მის მერე სიცქარის სიში მაქვს..
-ჩემი ხომ გჯერა?
თანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე
-ხოდა მოდი დაჯექი თავზე ეს ჩაფხუტი დაიხურე ხელები მაგრა მომხვიე და წავედით.
ზედმიწევნით ვასრულებდი მის მითითებებს.. მოტოციკლეტზე დავჯექი და კანკალმა ერთიანად ამიტანა. მთელი ძალით შემოვხვიე ხელები მათეს და მის ზურგს ავეკარი.. არ ვიცი რამდენხანს ვიყავი ესე თუმცა გონზე მხოლოდ მათეს ხმამ მომიყვანა..
-ხედავ ანამარია მივედით ისე რომ არაფერი დაგვშავებია..გადმოდი ისედაც დავაგვიანეთ..
ძლივს გადავედი მოტოციკლიდან, აკანკალებული ხელებით ჩაფხუტი ძლივს მოვიხსენი, მათე ამაზე დამცინოდა რაზეც მწარე მუჭი მიიღო ჩემგან. გაკვეთილზე 5 წუთის დაგვიანებით შევედით..
-ოჰ გლოვანი და მაისურაძე იპოვე ერთმანეთი
ჩვეული ქოთქოთით მოგვესალმა მაია მასწავებელი და კლასში გვიხმო..
-რატომ დააგვიანეთ?
-დამეძინა
მოკლედ მოვუჭერი და ჩემი ადგილისკენ წავედი
-და შენ მაისურაძე?
-თქვენი საქმე არაა, ჯობია ისევ ცხონებულ პითაგორას მიხედოთ...
მოკლედ მოუჭრა და ჩემსეკ წამოვიდა... მის ამ ნატქვამს კლასის ომახიანი სიცილი და მაიას გამწარებული მზერა მოყვა....
-დროზე გაეთრიე კლასიდან მაისურაძე..
მათესთან ერთად მეც ვპირებდი გასვლას როცა კვლავ დასჭექა მაიამ..
-გელოვანი დიდიხანია მაისურაძე გახდი? მე მათეს ვუთხარი..
იძულებული გავხდი უკან დავბრუნებულიყავი, ფანჯარასთან დავიკავე ადგილი ...ჩვენი კლასი მეორე სართულზეა, ამიტომ კარგად ცანს რა ხდება სკოლის ეზოში.. უეცრად ფანჯარას ქვა მოარტყეს და მთელი კლასის ყურადღება მიიქცია.. გარეთ გადავიხედე და არავინ ჩანდა, მივხვდი მათეს შემოქმედებას..
„ქვევით გელოდები“
„მოვდივარ“
ქვევით ისე ჩავედი არავის შევუმჩნევივარ... მათე კვლავ მოტოციკლეტზე დამხვდა და ზევით იყურებოდა. მის მზერას გავაყოლე თვალი და დავინახე მთელი კლასი რომელიც ფანჯარაში იყო გადმოყუდებული..
-გელოვანი!!! მაისურაძე!!! მწარედ დაისჯებით ამისთვის...
თავისი შხამიანი ენა გადმოაგდო მაიამ, რაზეც დიდი ყურადღება არ გავამახვილეთ. ცაფხუტი დავიხურე და მათეს მივუჯექი უკან, ხელები წელზე ძლიერად მოვხვიე და წამის მეასედებში მოვწყდით ადგილს....


იმედია მოგეწონებათ <3 დააკომენტარეთ <3