ხვალე მივდიოდი წაკითხულ ვაკანსიაზე, ცოტას ვნერვიულობდი, მაგრამ ახლა ფული ძალიან მჭირდებოდა და ყველანაირ პირობებზე თანახმა ვიყავი...
გათენდა...
გარეთ თოვდა ფიფქებად, ავდექი და განცხადებაზე მითითებულ მისამართზე წავედი, ქუჩაში რომ გავედი, მაგიდასთან გამუდმებით ერთი უსიამოვნო კაცი ზედ მომშტერებოდა, მაგრამ როცა შენიშნა რომ ვუყურებდი, ყურადღება სხვაგან გადაიტანა. გზა გავაგრძელე, იმ შენობაში მივედი, სადაც შეიძლება მუშაობა დამეწყო. მესამე სართულზე ავედი და კიბიდან ხელმარცხივ ხის ძველი კარი შევაღე, სკამზე საშინლად უსოამოვნო და ცუდი იერის მამაკაცი იჯდა, ვიფიქრე აქ ვერ ვიმუშავებ თქო.
-დაბრძანდი-მითხრა იმ კაცმა
-გამარჯობათ, იცით მე განცხადების თაობაზე მოვედი, თქვენთან სამსახურის დაწყება მინდა
-გასაგებია, ხვალიდან დაიწყებ მუშაობას.. არ ვაცალე და ვთქვი რა უნდა გავაჯეთო? მერე ვინანე, მისი სახის გამომეტყველებიდან გამომდინარე,მერე მითხრა:თუ მაცდი გეტყვი, მოკლედ მხოლოდ საბუთები უნდა დაახარისხო და საჭირო მე შემომიტანო, თვეში 180 ლარი, თუ თანახმა ხარ ხვალვე დაიწყე მუშაობა.
თავიდან ანაზღაურება არ მომეწონა, მაგრამ სხვა გზა არ მქონდა, პასუხის გაცემას რო ვაპირებდი, კაბინეტში ერთმა გოგონამ "შემოაბოტა". კაცს სახეზე ბრაზი დაეტყო და მთელი ხმით დაიყვირა:რამდენჯერ უნდა გითხრა რომ ჯერ უნდა დააკაკუნო, სამსახურიდან უნდა დაგითხოვო მაინც და მაინც. ცოტა შევშინდი, თუმცა გოგონას არ შეშინებია, ეტყობა მიჩვეული იყო (იცინის), გოგონამ სრულიან მშვიდად უპასუხა:მაპატიეთ საბუთები შემოგიტანეთ. დააწყე და ახლავე გადი, უკმეხად გასცა პასუხი. მე ცოტა გავღიზიანდი და ვუთხარი:ხომ არ გიცდიათ ოპერაში მომღერლობა? ბატონო?-რა მითხარით, ვერ გავიგე, რა და არაჩვეუბრივი ხმა გაქვთ და იქნებ გეცადათ თქო ოპერა, ვუპასუხე. რაც თქვენ არ გეხებათ იქ ნუ ჩაძვრებით,ხვალე გელოდებით 9-ზე მოდი. იქიდან წამოვედი, ის კაცი აქ აღარ იჯდა, სახლში როცა შევედი სამზარეულოში მაცივარის კარებთან ფეხსაცმლის ლაქა იყო, ვიფიქრე ჩემი იქნება თქო, მაგრამ მერე გამახსენდა რომ მე შემოსასვლელში გავიხადე ფეხსაცმელი, მერე მაგიდასთან მჯდარი კაცი გამახსენდა რო მომაშტერდა და ცოტა აღვშფოთდი. სასწრაფოთ ჩემს დაქალს მარიკას გადავურეკე და ვთხოვე დღეს ჩემთან დარჩენილიყო. მერე სალათის გაკეთბა დავიწყე, მაცივრიდან პროდუქტები გამოვიღე და კეთებას შევუდექი, ამასობაში მარიკაც მოვიდა, შემოდი გოგო. პრივეტ ძვირფასო როგორ ხარ?
რავი აბა იცი როგორ ადამიანი რო იფიქრებ ჩემი მტერი იყოს ეგრეო...
რაიო გოგო, ისევ გიგა, არ გირიგდება?
ეგ ხო მარა მაგას ახალი დაემატა.
რა ახალი?
რა და მე მგონი ვიღაც მითვალთვალებს..
რა გოგო? ვინ გიგა ხომ არ ეჭვიანობს ვანიკოზე?
აჰ არა, ყველაფერი მოვუყევი და მითხრა, სულ ტყუილად ნერვიულობ არაფერია ისეთი მარა თუ ასე გაგრძელდააა...
აღარ დაამთავრა. ხო ვიცი თუ ასე გაგრძელდა რაც მოხდება.
კარზე ზარი გაისმა, ვანიკოს მომღიმარი სახე დავინახე, ოჰ შემოდი მარიკაც აქაა, ეს ცოტა არ ესიამოვნა. ახლა სუფრასთან, ახალი "ბლიუდო" გავაკეთე, არა მე მირჩევნია შენ მოგეხმარო, მითხხრა ვანიკომ. მე გამეცინა რაში? რავი სუფრის გაწყობაში, კაი მაშინ სუფრაზე თეფშები და ხელსახოცები წაიღე, მერე ჩანგლები და ჭიქები. ყველანი სუფრას შემოვუსხედით. მერე მარიკამ ჩემს პრობლემაზე ლაპარაკი დაიწყო, ამ დროს მე ფეხი მაგრად დავაბიჯე. ვაიიიი-დაივყვირა მარიკამ. მარიკას გაეცინა, მიხვდა რომ ვნაიკო რაღაცის თქმას აპირებდა, თვითონვე დაიწყო, არაფერი ფეხი სკამს მივარტყი თქო. მერე ყურადღება სხვა რამეზე რო გადაეტანა, მე შემეკითხა:ძალიან გემრიელია, რა მწვანილები უყავი? მწვანილებიი:კამა, ქინძი და ოხრახუში, ვუპასუხე. მერე ვანიკო წავიდა და მე და მარიკა დავჩით. ტელეფონმა დარეკა, მე ვუპასუხე და გიგას ხმა მომესმა:
როგორ ხარ?
კარგად შენ
მეც ვარ წავიდა შენი სტუმარი?
რაა შენ რა მითვალთვალებ?
რა მნიშვნელობა აქვს
აქვს რადგან ის ჩემი მეგობარია და მეტი არაფერი
არ გამაცინო ნუთუ ვერ ხვდები რომ უყვარხარ
მერე რა მე შენ მიყვარხარ, კინოში წავიდეთ?
არ შემიძლია კარგად.
მარიკამ ეგრევე მიხვდა რომ გიგა იყომ, რითი ვერ მიხვდი რომ ის შენ არ შეგეფერება, აი ვანიკოს კი ძალიან უყვარხარ, ვერ ხედავ როგორ გექცევა, არც ადარდებ.
მიყვარს მიყვარს მარიკა გაიგე.
დილით აღარავინ დამხვდა, მხოლოდ მარიკას წერილი:ადრე წავედი აღარ გაგაღვიძე, საათს დავხედე ადგომის დრო იყო, ჩემი პირველი სამუშაო დღე, სამზარეულოში გავედი და ფერი დამეკარგა:მაცივრის კართან ისევ ის ფეხსაცმლის კვალი იყო....


შემიფასეთ....