მაღვიძარა გაბმული რეკდა,ბოლოს მობეზებულად დაარტყა ხელი და თვალები წვალებით გააახილა,ნაცრისფერი,მაქმანებიან ფარდების მირმა მოღრუბლული ღრუბლები ცანდა და ოთახ საგრძნობლად აბნელებდა,გაახსენდა,როგორ უყვარდა ასეთი ამინდეი ადრე,მაგრამ ეგ ადრე ახლა ყველა და ყველაფერი სძულს...ნელა წამოდგა და სააბაზანოს მიაშურა,სველი თმა გაიშრო და ტანსაცმლის არჩევა დაიწყო...ბოლოს ღია ფერის ჯინსი,ტეტღი სადა მაისური და სავი მანტო ჩაიცვა,ხოლო ფეხზე კი შუზები ამოიცვა და დაბლა ჩავიდა სადაც მამა ელოდა...დაინახა როგორ ეწეოდა და გული მოუკვდა რადგნა ბატონი ალექსადრე ყოველთვის გმობდა სიგარტეს და მხოლოდ ელენეს გარდაცვალების შემდეგ დაიწყო მოწევა,არ ვიცი რა დაერთა ტასოს,მაგრამ მამსტან მივიდა სიგარეტი გადაუგდო,ფეხის წვერებზე აიწია და ლოყაზე ნაზად აკოცა მამას,ბოლოს კი თავის ლამაზი რიმილიტ დააჯილდოვა და მანქანში ჩაჯდა...ვერ გადმოგცემთ ამ დროს რა იგრძნო ბატონმა არევაზემ,მაგრამ საშინლად გაუხარდა,იცითა რამდენი ხანია შვილის გულწრფელი ღიმილი არ უნახავს,იმედი ნაპერწკალი გაუჩნდა გულში,რომ ყველფაერი ძველებურს ნოტას დაუბრუნდებოდა,ოღონდ ამჯერად ელენეს გარეშე...ტასოსო გვერდითა დგილი მნალევე დაიკავა და სკოლის გზას დაადგა...გზაში უმარვ რამეზე ილაპარაკეს და იცინეს,სიხარულისგან არ იცოდა რა ექნა ალექსადრეს,შვილის ასეთი ბედნიერის ხილვაა ძალიან აბდნიერებდა და სიცოხლის ხალისს უბრუნებდა...დანიშნულების ადგილას მალევე მივიდნენ,შვილს შუბლზე აკოცა და დაემშვიდობა...ტასო გადავიდა მნაქანიდან და თითქოს მანქანში მჯდომი გოგო იქ დატოვა,ისევ ეს გაყინული და უემოციო სახე...სკოლის კარებტან ელენე დახვდა და თვალები გადაატრიალა,ელენე წვდა მკლავში და რასაც ქვია წათრია,უკვე კლასთან იყვნენ როდესაც ბოხი და ნაცნობი ბარიტონი მოსმა...
-ანასტასია!
-დიახ
-როგორ ხარ?
-კარგად
-ხოო,მეც კარგად
-რამე გინდოდა?
-ა, არა უბრალოდ შენი ნახვა მინდოდა
-ხო მნახე,ახლა კლასში უნდა შევიდე
-კარგი,ნახვამდის
-კარგად
...კლასში შევიდა და თავის ადგილი დაიკავა,მეამე გაკვითილი ფიიზკა ჰქონდა,ამიტომ ფიზიკის კაბინეტში უნდა გასულიყვნენ,ჩანთა მოიკიდა და დერეფანში გავიდა.ორი ნაბიჯიც არ ჰქონდა გადგმული,რაღაც რომ დაესხა და შემდეგ რაღაც მძიმე იგრძნო სხეულზე,თვალები გაახილა და მომღიმარი ბექა დაინახა ,სემდეგ მის მაისურზე გადასმული ალუბლის წვენი...და ...და აი აქ გადეკეტა...მე ის ესე აარდსროს მინახავს...დამიჯერეთ....
-მომშორდი!_კბილებში გამოსცრა და ღრმად სუნტქვა დაიწყო,რომ თავი შეეკავებინა,მაგრამ ბიჭი არ იძროდა და თვალებანთებული შეჰყურებდა
-მომშორდი_გოგონამ დაიყვირა და სახეზე სიმწირის სიცილი გამოესახა,როდესაც ეს დაინხა მაშინვე ადგა და მისი წმაოყენება სცადა,მაგრამ ბიჭის ადგომა და ტასოს გაქცევა ერთი იყო,ვერ მიხვდა რა მოხდა...აი ტასო კი გაგიჟდა...გოგონების ტვალეტში სევარდა კარები ცაკეტა და ღრმად სუნთქვა დაიწყო...
-1,2,3,4,5,6,7,8,9....აააააააა....ჯანდაბა...._უკვე შეშლამდე იყო მისული,ფსიქიტრიულის სემდეგ მსაგვს ლაქბზე უბრალოდ გართულება აქვს,ბევრჯერ ყოფილა,რომ მასტა ერტად მცხოვრი გოგონა სისცხლისგან იხრჩობოდა და თეტღ გაფშიკინებულ თტერეულზე მუდამდ იყო წიტელი ლაქები,ამის სემდეგ უბრალოდ საოცრებე ემართება ლაქებზე,ცანთიდან ტაბლეთებია მოიღო და 5 ერტად გადყლაპა,ძლივს გადააგორა ყელში,მსხვილი აბები და მანტო გაიხადა,საშინლად სცხელოდა,უფროსწორედ კი ცივი ოფლია ასხამდა,იქვე კუთხეში ჩაიკეცა და თვალები მიელულა...ბუნდოვნად ახსოვს როგორ სემოანგრია ვირაცამ ხელები და წამში საოცარი სიმსუბუქე იგრძნო,მეტი არაფერი ახსოვს...გონს პალლატაში მოვიდა და თეთრი კედლები,რომ დაინხა ისტერიული სიცილი აუტყდა...ნუთუ ეს დამესიზმრა დ არაფერი მომხდარა...აგონიაში იყო,ეგონა ისევ ფსიქიატრიულში იყო და წუთიწუთზე ექთანი შემოვიდოდა 10 სხვდასხვნაირი აბებით ხელში...პირველად გაუხარდა ესე ბექას დანხვა და გააცნობიერა,რომ სიზმარი არ იყო და გულზე მოეშვა.ნელა გადაწვა და თვალები დახუჭა...ხელი საშინლად დაბუჟებული ჰქონდა,ტვალები ნელა გაახილა და პალტა მოათვალიერა,როდესაც საწოლთან მძინარე ბექა დაინახა,გულში რარაცამ გაკრა,სემდეგ ხელს დააკვიდა და მიხვდა რატო ჰქონდა დაბუჯებული,მძინარეც კი ბექა ძლიერად უჭერდა ხელს და ძალაინაც რომ გდომებოდათ ვერ გააშვებინებდით...თვითონაც არ იცის რატომ,მაგრამ თავზე ნელა გადაუსვა ხელი და ჩუმად ჩაეღიმა,შეხებაზე ბექამ თავი ასწია და დასიებული შავი თვალები მიანათა,მაშინვე წამოხტა...
-როგორ ხარ?რამე გტკივა?გული ხო არ გერევა?ექიმს დავუძახო?მიპასუხე ნუ ხარ ჩუმად!_ისე სწარაფდ მიაყარა ტასომ ვერაფერი გაიგო და ერთი კარგად გადაიკისკისა...რმერთო რა ლამაზი იყო მოცინარი,აღელვებული ბექა მის სიცილზე უმალ მოეშვა და საოცარმა გრძნობამ შეიპყრო...როდესაც მიხვდა ტასო,მაშინვე გაცრდა და სერიოზული სახით სეხდა?
-აქ რატომ ხარ?
-სკოლაში ცუდად გახდი და მე წამოგიყვანე
-მადლობა,მაგრამ დარცენა არ იყო საჭირო
-რადგან დავრჩი ესეიგი იყო_დაუსერიზულად ბექმაც დ ტასო ეგრევ გააჩუმა...ცოტა ხანში ექიმი სემოვიდა და აცნობა,რომ ხვალ დილით უკვე გაწერდნენ...ბექა იქვე სკამზე დაჯდა და ნელა გადაწვა,ნახევარი საათი ხვანცალებდა და ვერ ისვენბდა პატარა სკამზე...ტასოს სეხდა და ოდნავ შეანჯღრია...
-აუუ ტასო
-....
-ვიცი რომ არ გძინავს
-....
-ტასოოოო
-რა?

-აუ ვერ ვისვენებ სკამზე
-მერე მე რა ვქნა?
-ჩაიჩოჩე
-არა
-გთხოვ
-არა
-ტასოოო!
-ოოო.ხო კაი
...ოდავ მიიწია და ვითომ ადგილი დაუთმო ეგონა არ დაწვებაო,რადგან ძალიან პატრა ადგილი იყო ბექასტვის დათმობილი,მაგრამ ბექამ ამით ისარგებლა...ტასოს მიუწვა და მაგრად ჩაეხუტა,მუცელზე ხელი მოხვია და მიიკრო...
-კარგად მიწეულიხარ...კმაყოფილმა ჩაირიმა და ტასოს წიკვისთვის ყურადრება აღარ მიუქცევია...იმ რამე ორივეს მშვიდად ეძინათ,დაეფიცებათ,რომ ესე კომფორტულად,ორ საწოლიან ლოგინზეც ვერ დაიძიბდნენ...


აბა როგორიაა ხალხოოო?მოგწონთ?კომნატრები ნუ გენანებათ
სიყვარულით ტასო...<3