ე.ი ჩემო ტკბილებო და თბილებო ძალიან გთხოვთ არ დაკარგოთ იმედი არაფრის, მომავლის გჯეროდეთ,,,,, დეპრესიამ არ დაგიმონავოთ.....მეგობრებს დაუდექით გვერდში .....გიყვარდეთ ერთმანეთი.... და გჯეროდეთ ყველაფრი კარგის უკიდურეს მომენტშიც კი რადგან ღმერთი ჩვენს გვერდითააა.....
ყ ვ ე ლ ა ფ ე რ ი წ ი ნ ა ა !!!
და ეს პატარა მოთხრობა ჩემგან:
გდააიგნორა და ასე ვთქვათ თავისას მიაწვა... ნინა მარისგან რადიკალურად განსხვავდებოდა... სხვას არ უსმენდ, თავისას აწვებოდა და ბოლოს მაინც თავისას გაიტანდა, მაგრამ აი მარისთან კი არ გამოსდიოდა.....
-,,დეპრესია მაქვს და კიდევ დიდხანს მექნება,, ამ ფრაზას გავიგონებ და სკამს გესვრი თავში... რას ქვია კიდევ დიდხანს მექნება? პირიქით თქვი რო ძაალიამ მაგრად ხარ .... იცი რას გეტყვი? ძალიან ლამაზი ხარ, სერიოზულად......
ამ გოგომ იმდენი ქნა იმდენი რომ მარის თავში რაღაც გადაუტრიალა და გარეთ გაიყვანა...
ჯერ ,, ნატალი,,-ში იყვნენ, მერე ,,MC,, ში ძლივ-ძლივობით ერთი ჰამბურგერი შეჭამა ... ნინის გაუხარდა? მეცხრე ცაზე იყო.....
დღეები დღეებს მისდევდა....
თვეები თვეებს..
დრო გადიოდა....
ჯერ ხეები გაყვავილდაა....
მერე მზემ საბოლოოდ გამოახწია ღრუბლებიდან....
შემდეგ ყვითელი ფოთლების თოვა მოვიდა .....
ბოლოს კი დადგა ზამთარი და ყველაფერი გადათეთრდა .......
ამ დროის განმავლობაში რა ხდებოდა მარისთან?
გამოკეთდა ...
ასე უცებ გამოკეთდა..
უნივერსიტეტში სიარული გააგრძელა ....
გასუქდა...
მოფერიანდა ..
გალამაზდა..
არა, არა განა ლამაზი არ იყო მანამდე? უბრალოდ მის თვალებში სინათლის, სიხარულის, ბედნიერების იმედი ჩაისახა....
ანთიადი.....
ცა ლურჯსა და ყვითელს მოეცვა....
მზე ღრუბლებიდან ზლაზვნით ამოდიოდა ....
მთელი არემარე გაზაფხულის სურნელით გაჟღენთილიყო...
ეზოში ბავშვების ჟრიამული ისმოდა.
ბავშვობა, ტკბილი ბავშვობა... ძველი დროის გახსენებისას ტუჩის კუთხეში ჩაეღიმა.....
ფანჯარას მოსწყდა და როგორც ყოველთვის სარკის წინ დადგა.
გამხდარი ტანი, რომელიც ყოველთვის მის ნერვებზე მოქმედებდა და ალბათ ეს იყო მისი ასეთი ხასიათის მიზეზიც....
შავი, თითქოს არაფრისამთქმელი მაგრამ ამავდროულად ყოვლისმეტყველი თვალები, რომლებიც ოდესღაც სიხარულისგან ბრწყინავდნენ, მაგრამ ახლა სიხარულის ნაპერწკალიც კი აღარ შემორჩენოდა....
კარზე გადაბმული ზარის ხმა გაისმა და ოთახში 17-18 წლის გოგო შემოვიდა....
********
მარიამ შენგელია, 19 წლის... სწავლობს ჯავახიშვილში, იურიდიულის ფაკულტეტზე ... 18 წლის ასაკში ნერვული ანორექსიით დაავადდა.... ნერვული ანორექსია — კვებითი აშლილობა, რომელიც აღწერს კვების დარღვევას, ამ დროსაც ადამიანი წონაში მნიშვნელოვნად იკლებს, მაგრამ თავის თავს მსუქნად თვლის და ცდილობს წონაში დაკლებას.
ბევრს ცდილობდა მაგრამ ვერ მოიშორა ეს ,,ქეციანი დაავადება,, როგორც მისი მეგობარი ნინა ამბობდა.
ეს 17-18 წლის გოგო მარის მეგობარი იყო ნინა, ბავშვობიდან ერთად იზრდებოდნენ.......
********
მაგიდაზე N რაოდენობით ტკბილეული დაყარა, მარიმ კი ზიზღის თვალით გადახედა......
-როდემდე უნდა იყო ასე? სახლიდან გასვლას არ აპირებ? (ნინა)
-ნინა რით ვერ გაიგე რომ მე დეპრესია კიდე დიდი ხანი მექნება.... და სახლიდან როგორ გავიდე? ვერ მიყურებ რას ვგავარ?სარკეში რომ ვიყურები ჩემი თავის მეშინია... (მარი)
ნინამ მარის აგრესიადააიგნორა და ასე ვთქვათ თავისას მიაწვა... ნინა მარისგან რადიკალურად განსხვავდებოდა... სხვას არ უსმენდ, თავისას აწვებოდა და ბოლოს მაინც თავისას გაიტანდა, მაგრამ აი მარისთან კი არ გამოსდიოდა.....
-,,დეპრესია მაქვს და კიდევ დიდხანს მექნება,, ამ ფრაზას გავიგონებ და სკამს გესვრი თავში... რას ქვია კიდევ დიდხანს მექნება? პირიქით თქვი რო ძაალიამ მაგრად ხარ .... იცი რას გეტყვი? ძალიან ლამაზი ხარ, სერიოზულად......
ამ გოგომ იმდენი ქნა იმდენი რომ მარის თავში რაღაც გადაუტრიალა და გარეთ გაიყვანა...
ჯერ ,, ნატალი,,-ში იყვნენ, მერე ,,MC,, ში ძლივ-ძლივობით ერთი ჰამბურგერი შეჭამა ... ნინის გაუხარდა? მეცხრე ცაზე იყო.....
დღეები დღეებს მისდევდა....
თვეები თვეებს..
დრო გადიოდა....
ჯერ ხეები გაყვავილდაა....
მერე მზემ საბოლოოდ გამოახწია ღრუბლებიდან....
შემდეგ ყვითელი ფოთლების თოვა მოვიდა .....
ბოლოს კი დადგა ზამთარი და ყველაფერი გადათეთრდა .......
ამ დროის განმავლობაში რა ხდებოდა მარისთან?
გამოკეთდა ...
ასე უცებ გამოკეთდა..
უნივერსიტეტში სიარული გააგრძელა ....
გასუქდა...
მოფერიანდა ..
გალამაზდა..
არა, არა განა ლამაზი არ იყო მანამდე? უბრალოდ მის თვალებში სინათლის, სიხარულის, ბედნიერების იმედი ჩაისახა....