"შენ არავინ გგავს!" [ნაწილი 3]
ლუკას დაბ.დღე ახლოვდებოდა და მთელი გონება–შემართებით ვცდილობდი მომეფიქრებინა რამე ორიგინალური საჩუქარი... ნაბოლარა ბიჭს, რაც უნდოდა ყველაფერი უსრულდებოდა და საკმაოდ რთული იყო მოგეფიქრებინა ისეთი რამ რაც 8 წლის განებივრებულ ბავშვს გაახარებდა...მთელი ქალაქი, რომ შემოვიარე და ვერაფერი ვნახე სათანადო ხელილის ჩაქნევას ვაპირებდი ერთერთ კაფეში მოსიყვარულე წყვილი, რომ დავინახე და იდეაც მოვიდა! პერფექტო! ამაზე ემტად ალბათ არაფერი არ გაახარებს, შეყვარებულ ბიჭს, რომელსაც ვერ გაუმხელია თავისი გრძნობები ობიექტისთვის... მაშინვე დავჯავშნე ორ კაცზე მაგიდა და ბედნიერი წავედი ისტორიაზე... ყველაზე პირველმა მე მივულოცე და დამეფიცება ლუკას თვალებში ამოკითხული ბედინერებას მთელი მსოფლიოს უბედურების გადაფარვა შეეძლო... მაშინ კიდევ ერთხელ მივხვდი, რომ მეც ჩემი მისიის შესასრულებლად ვიყვი ამ ქვეყანაზე მოვლენილი... იმის მიუხედავად,რომ ლუკას დაბადება ყველაზე დიდი ბედნიერება იყო,რაც ჩემ ცხოვრებაში მომხდარა, მაინც ვერ გავაცდინე ინგლისური... დავპირდი, რომ გვიან მაგრამ აუცილებლად მივიდოდიი და გავიცნობდი იმ გოგოს, რომელმაც ემი ძმის გული დაისაკუთრა... ყველანაირად ვცდილობდი, რომ არ გამცინებოდა ლუკუშას კაცურ ლაპარაკზე და მის "სიყვარულით დამწვარ გულზე".. გგონიათ მე ეჭვი მეპარებოდა მის ისყვარულში? არამც და არამც, რადგან ზუსტად ვიცოდი, რომ მას გაციელით უფრო ძლიერად და წრფელი გრძნობით უყვარდა ნატალია, ვიდრე სხვა ვინმე ზრდასრულს და ჩამოყალიბებულ ადამიანს უყვარდა სხვაა... როგორც ვთქვი დაგვიანებით მივედი ლუკას დაბ.დღეზე... სანამ შენობაში შევიდოდი, ჩემს მახვილ თვალს არ გამოპარვია ნაცნობი "კაიმანის" დანახვა, მაგრამ ცოტა გამიკვირდა კიდეც, რადგან ვიცოდი ბავშვები დედებთან ერთად უნდა ყოფილიყვნენ მისულები, მაგრამ ამაზე ფიქრით ტვინი არ დამიღლია და მივიწყებული გეგმის განხორციელება გადავწყვიტე... ჩემს ბედად ე.წ. "ბაბაჩკა" კაი ბიჭივით სულ ჩანთით დამაქვს ყოველიშემთხვევისთვის(ხან პურის დასაწრელად, ხან რამის ამოსაკაწრად, რამდენი რამეში შეიძლება გამოიყენო თქვენ ხომ ვერ მოთვლით) ხოდა ერთი ასეთი შემთხვევა იყო ახლაც .... როდესაც დავრწმუნდი, რომ ვერავინ მხედავდა წინა საბურასვს მთელი ძალით ჩავცხე... მესამე ჩარტყმაზე გამიმართლა და დატუმბულმა ჰაერმა ერთიანად ამოხეთქა... იგივე გავიმეორე დანარჩენ სამ სამ საბურავზეც და გმარჯვებული სახით შევედი შენობაში... ყველა მოვიკითხე, რა თქმა უნდა ვისაც ვიცნობიდ და ჩემი ძმისკენ გავემართე ნატალია, რომ გაეცნო...ლუკას თავს გეფიცებით ასეთი ლამაზი ბავშვი თუ ოდესმე მენახოს! ყბა ჩამოვარდნილი ვუყირებდი და სადღაც გულში შემშურდა კდიეც ,ისი ასეთი სილამაზის...ლუკას,რომ გადავუჩურჩულე გემოვნებაში 10 ქულათქო, ისეთი გაჯგმინული სახით შემემოხედა "აბა სხვას რას ელოდიო" ეწერა ზედ... ის არსად ჩანდა.. აქეთ–იქით ვაცეცებდი თვალებს,მაგრამ უშედეგოდ, ერთი პერიოდი შემეშინდა კიდეც სხვა მანქანა ხომ არ იყო და ხომ არ ამერიათქო, მაგრამ საპირფარეშოდან მომავალ ელენეს უკან მაღალი სილუეტი,რომ შევნიშნე ამოვისუნთქე... უკვე მეორედ ჩამომივარდა ყბა, როდესაც ის დავინახე! მაგრამ დროულად მოვეგე გონს და ისეთი სახით შევხედე წესით უნდა გახვრეტილიყო :დ არც მან დამაკო ირონია შეპარული უცნაური მზერა და ჩემკენ გადმოდგა პირველი ნაბიჯი,პირველს მეორე მოყვა და ჩემი წინ ისე ახლოს აღმოჩნდა ამდენი ხალხი, რომ არა კარგ ლაწანს გავადენდი... –ბოდიში მაშნდელი ჩემი საქციელითვის, ზედმეტად ავვნერვიულდი– ტვინში რამოდენიმეჯერ გადავხარშე ხო არ მეჩვენებათქო,მაგრამ როცა დავრწმუნდი, რომ ნამდვილად ბოდიში მომიხადა გულში ზეიმი გავაჩაღე, მაგრამ მე რის მაჩაბელი ვიყავი, რომ სახეზე შემემჩნია... –ბატონო უსახელო(აბა არ ვიცოდი რა ერქვა და..მე ლაწირაკს შემიძლია თავის გაკონტროლება და თქვენ ამხელა ზრდასრულმა და ჩამოყალიბებულმა მამაკაცმა ეს როგორ ვერ უნდა შეძლოს?–ნიშნის მოგებით ვუპასუხე და დაველოდე შემდეგ აფეთქებას, მაგრამ არამც და არამც,ისეთი წყნარიად მიიღო ნერვები აქეთ მომეშალა "ჯერ სად არის.. გარეთ, რომ გავა ვნახოთ მერეც ასეთი მშვიდი იქნება?!" ჩემს ფიქრებზე სიცილის შეკავება ვეღარ შევძელი და პაასუხის მოსმენის გარეში ვაქციე ზურგი... კარგად გავიგე ელენემ,რომ უთხრა ლუკას მე უნდა წავიდეო... შემაკანკალა და ახლა მივხვდი რა შეიძლება მოყოოდა ჩემს საქციელს, როდესაც მანქანას ნახავდ... ხომ შეიძლება იქვე მოვეკალი ან დავესახიჩრებინე და იმ ნაქანაზე თავი ერტყმევინებინა, მაგრმა ჩემი ფიქრები ადვილდ მოვიშორე და თავის დასაცავად აივანზე გავედი ჯობდ აიქიდან დამენახა მისი რეაქცია... რა შეიძლება იყოს უფრო უარესი, ვიდრე მამაკაცის ცეცხლმოკიდებული თვალებია? როდესაც ცდილობს, რომ ბრაზი, მძვინვარება დამალოს და ნაძალადევად იღიმის, ამგრამ თვალები მაინც ყიდიან... ნაწყვეტებად მესმოდა, ვიღაცას როგორ ელაპარაკებოდა, რომ არაფერია, საბურავებია და მეტი არაფერი, რომ ტაქსით წავა შინ და ამ ამბავს ადვილად ეშველბა... ცოტა დავმშვიდდი, მაგრამ აივნისკენ, რომ გამოიხედა მაშინ მივხვდი, რომ არაფერი არ იქნება კარგად, რომ ეს გაცილებით მეტია ვიდრე უბრალოდსაბურავები, რომ არაფერს არ ეშველბა მარტივად და რომ მე სერიოზულად დარხეული ქონდა... ვიცი,რომ ძალიან პატარა,უბრალოდ მეტი ვერ მოვახერხე... ველი თქვენს შეფასებას..^_^ |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
გჯერათ ბიჭის და გოგოს მეგობრობის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
