დილით თათია მაღვიძებს
-ანასტასია ადექი(თათია)
-აუ ცოტახანიც რა გთხოვ(მე)
-გოგო 1ი ხდება და თან ჯესის საჭმელი არ უნდა უყიდოო?(თათია)
-აუ ჩემიი.ხო კაი ვდგები(მე)
ზლაზვნით წამოვდექი ცოტახანს ჯესის ვეთამაშე შემდეგ კი სააბაზანოს მივაშურეშესვლამდე თათიას მივაძახე
-აუ გოგო გუშინ შორტი და მაიკა აქ გავიხადე და სანამ გამოვალ მომიძებნე რა (მე)
-ვახ ანასტასიაა.კაი მოგიძებნი(თათია)სიცილით მითხრა.სააბაზანოში დიდხანს ვიყავი რომ გამოვედი საწოლზე მიფენილი ჩემი ტანსაცმელი ჩავიცვიდა დაბლა ჩავედი.თათიას გაბრაზებული სახე ქონდადა თან ჭამდა
-რა სახე გაქ?(მე)ვუთხარი სიცილით
-რა და სანამ გამოხვიდოდი საწყალი ჯესი მოკვდებოდა მშიერი ხოდა მე ვუყიდე საჭმელი!(თათია)გაბრაზებულმა ჩამომირააკრაკა და ბოლოს მაინც გაეცინა
-აჰაა..აუ მაჭამე რა(მე)მის თანხმობას აღარ დაველოდე ისე მოვუკბიჩე ნამცხვარი.
-აუ ტასოოოოოოო(თათია)(გაბრაზებული)
-რა იყო?ძლივს შევიკავე სიცილი და უცოდველი ბავშვის თვალებით გავხედე
-ვაიმეეე რაა (ტათია)
-აუ გოგო იმ იდიოტს ჯესისთვის ყელსაბამი და თოკი არმოუტანია?(მე)
-კი როგორ არა აი იქ დევს(თათია)-რად გინდა სად მიდიხარ?(თათია)
-გოგო სახლში გავალ ცოტახანი და გპირდები რომ საღამოს გამოვალ ან ეზოში ჩავიდეთ(მე)-ან ვაფშე წამო ეხა ცემტან და საღამოს ერათად ჩავიდეთ დაბლა(მE)მერე კიდე ან ჩემთან დარჩი ან გამოგაცილებ(მე)გამოვთქვი ბრწყონვალე აზრი და აციმციმებული თვალებით შევხედე თათია
-აუ ეგ კაი აზრია ხო იცი შენ.ეხა წადი საღამოს მომწერე და ჩავიდეთ(თათია)ჯესიც ჩამოიყვანე ოღონდ(თათია)სიცილით დაამატა
-კაი ეგრე ვქნათ.რაო რა მითხრაი სად დევს ჯესის ყელსაბამიო?(მე)
-აი გოგო მანდ კარადაზე პარკი როა მაგაში(თათია)
-აა ხო ვიპოვე(მე)ჯესი მოდი დავუძახე ძაღლს და ხელები იატაკზე სასაცილოდ დავატყაპუნე.ჩემი ჭკვიანი ცუგაც მალე მოვიდა ჩემთან.ყელზე ტოკი მოვარგე და თათიას ვუთხარი
-თათ მივდივართ ჩვენ(მე)
-ოჰჰ უკვე "თქვენ"გახდით?(თათია)მითხრა სიცილით.
-აბა აბა(მე)მეცგამეცინა.მოგწერ იცოდე საღამოს(მე)
-კაი აბა გელოდები(თათია)
თათია გადავკოცნე,სახლიდან გამოვედი და მშვიდად გავუყევით სახლის გზას მე და ჯესი.მალე მივედი მოკლე გზებით სახლამდე და რამოდენიმე კიბე სწრაფად ავირბინე.აჩისთან ბიჭები იყვნენ და რაღაცაზე გამწარებულები იცინოდნენ.ოთახში შევედი და ალეკსანდრე რომ დავინახე კინაღამ გავგიჯდი.ყველაფერი დამავიწყდა იმ ფუთში მხოლოდ ალეკსანდრე მახსოვდა.ალეკსანდრე აჩის ძმაკაცია.ხშირად მოდიოდა ჩვენთან სანამ საზღვარგარეთ წავიდოდა.მაშინ მე მხოლოდ 12-13 წლის ვიყავი.რაღაცნაირად შევეჩვიე ალეკსანდრეს როგორც მეორე ჩემი ძმა ისე იყო.ალეკსანდრე რომ წავიდა იმდენი ვიტირე ბოლოს ცუდად გავხდი და 2დღე საავადმყოფოშიც ვიწექი.ალექსანდრემაც რომ გაიგო ასე დამემართა უკან აპირებდა ჩამოსვლას მაგრამ აჩიმ დაურეკა და უთხრა უკვე კარგადააოო და ძლივს გადააფიქრებინა ჩამოსვლა.თავიდან ყოველ დღე ველაპარაკებოდი ხან ტელეზე ხან სკაიპსჰი მაგრამ ბოლოს ესემესების წერაც კი შეწყვიტა რაღა სკაიპზე იყო ლაპარაკი "ჩემო პატარავ შენთვის ასე უკეთესი იქნება-ო".ახლა კი ალექსანდრე ჩემს წინ დგას უფრო დაკაცებული გასიმპატიურებული და საოცრად სევდიანი და თან უდიდესი სიყვარულით სავსე თვალებით შემომყურებს.მე კი გაბრუებული ვდგავარ და სიტყვებს ერთმანეთზე ვერ ვაბავ.ჯესი ხელიდან მისხლტება და ბიჭებისკენ გარბის.
-ალექსანდრე....მხოლოდ ამის თქმას ვახერხებ და თვალზე ცრემლი მადგება.აჩიმ ბიჭებს რაღაც ანიშნა მათაც სწრაფად დაუქნიეს თავი და სახლი დატოვეს.მე ჯერ კიდევ გაშეშებული ვდგავარ და ალექსანდრეს ცრემლიანი თვალებით ვუყურებ
-ჩემი პატარა გოგო(ალექსანრე)ამ სიტყვებზე გული დამწვა რადგან ბავშვობაში ვერ ვიტანდი ვინმე "პატარას" რომ მეძახდა მხოლოდ ალექსანდრესგან მიყვარდა ასეთი მომარტVა
-ჩემი ანგელოზი..მოდი ჩემთან...(ალექსანდრე)ამას მეუბნება და გულში მიკრავს.ნაცნობი სურნელით გაბრუებული მაგრად ვხვევ ხელებს ალექსანდრეს კისერზედა ამდენი ხნის შეკავებული ემოცია ყველა ერთად მაწყევბა.ცხელმა სითხემ გაიკვალა ჩემს ღაწვებზე გზა დაალექსანდრეს თეთრ მაისურზე დაეცა.
-ჩემი პატარა გოგო,ჩემი ანგელოზი,ჩუუუ ჩუუ ნუ ტირიხარ პატარავ.(ალექსანდრე)უფრო ძლიერად მიხუტებს ალექსანდრე გულში და ჩემი თმის სურნელით ივსებს ფილტვებს.ნელა მომცილდა და ამღვრეული თვალები შემომანათა.ჩემსკენ დაიხარა შუბლზე შუბლი მომადო და ცხვირით ცხვირზე გამეხახუნა.
-მოდი ჩემთან(ალექსანდრე)ხელში მოხერხებულად ამიყვანა,მეც მის ფეხები მის წელს მოვხვიე და მთლიანად მივეკარი გულზე.მალე შეაღო ჩემი ოთახის კარი საწოლზე დაჯდა დაკალთაში ჩამისვა.ტირილს ვერ ვწყვეტდი და თან ალექსანდრეს კისერზე ხელებ მაგრად ვუჭერდი თითქოს მეშინოდა კიდევ არ წასულიყო
-ვსო ჩემო ცხოვრებავ ნუღარ ტირიხარ.ჩუუუ.როგორ გაზრდილხარ ანგელოზო მაგრამ შენ მაინც სულ ჩემი პატარა იქნები მარტო ჩემი(ალექსანდრე)
-ალექსანდრე...ჩემად ამოვიჩურჩულე-გთხოვ აღარ წახვიდე გეხვეწები.ჩემად ვუთხარი და კიდე უფრო ვუმატე ტირილს.



ბავშვებო აი ძალიან დიდი ბოდიშით რომ დავაგვიანე და ახლაც პატარა თავს გიტოვებთ მაგარმ მთლი გულით მინდოდა ეს ერთიციდა თავი მაინც წაგეკითხათ და თქვენი აზრი გამიზიაროთ.ძალიან მაინტერესებს როგორ გაგრძელებას ელოდებით?მიყვარხართ და შეცდმოებისთის ბოდიშით