დამაცადეთ ყველას გაზღვევინებთ....
ამ ფიქრებში ვიყავი გართული როცა ზარი დაირეკა, რაც იმას ნიშნავდა რომ პირველი გაკვეთილი დაიწყო.ოთახში გამხდარი,საშვალო სიმაღლის, მკაცრი გამომეტყველების ქალი შემოვიდა. ეს ჩემი დამრიგებელი იყო.
-გამარჯობათ! ბავშვებო, დღეიდან ახალი კლასელი გეყოლებათ.-თქვა ეს თუ არა, ოთახში მაღალი ცისფერთვალება, ღია მოყავისფრო თმით, ტანადი გოგონა შემოვიდა.
-ანასტასია, გთხოვ თავისუფალი ადგილი მონახე და იქ დაჯექი.-განაგრძო კვლავ მასწავლებელმა.
საბედნიეროდ თავისუფალი ადგილი მხოლოდ ჩემთან იყო.გვერდით მომიჯდა და მითხრა:
-მე ანასტასია, შენ?
-მარი
-მეტს არაფერს მეტყვი?
-ჯერ კიდევ საგაკვეთილო პროცესია!-გაკვირვებულმა ვუთხარი და მის პასუხს დაველოდე. მან კი უბრალოდ გამიღიმა და ხმა აგარ ამოიღო.სახლში წასვლის წინ ანასტასიამ მითხრა:
-აქედან შორს ცხოვრობ?
-არც თუ ისე, შენ?
-ჩემი სახლი საკმაოდ შორია. თუ გინდა კაფეში შევიდეთ,ცოტახნით, ისედაც დაღლილები ვართ. ამ სკოლით და....
-კაი, მე პრობლემა არ მაქ-ვუთხარი ეს და გზა განვაგრძე.მე და ანასტასიამ ბევრი ვისაუბრეთ, და საერთო ენაც გამოვნახეტ, ერთმანეთს საკმაოდ დავუახლოვდით. სახლში რომ მივედი, იმდენი სამეცადინო მქონდა, არავინ და არაფერი არ მახსოვდა. მამიდა კი გვიანობამდე მუშაობდა ანუ სახლში მარტო ვიყავი. საჭმელი შევჭამე თუ არა, კვლავ მეცადინეობას შევუდექი. სწავლას 01:00 მოვრჩი.გვიან დავიძინე, თუმცა დილით მაინც ადრე ავდექი.სააბაზანოში შევედი და თავი მოვიწესრგე, როცა სამზარეულოში შევდიოდი მამიდაჩემი შევნიშნე ,წესით უკვე კარგახნის წასული უნდა იყოს სამსახურში, სწორედ ამან მიმახვედრა რომ რაღაც რიგზე არ იყო. მივედი და ვკითხე:
-ნატო მამიდა, რა გჭირს?
-რავიცი მარი, დღეს თავს ცუდათ ვგრძნობ.მაგრამ ეგ არაფერია, შენ არ ინერვიულო, წავალ სამსახურში მუშაობით გავერთობი და კარგად გავხდები.
-არა მამიდა, რას ამბობ? ამ მდგომარეობაში როგორ უნდა იმუშაო? არა, არა დღეს სახლში დარჩები, და როცა გამოჯამრთელდები მერე წახვალ სამსახურში, კარგი?
-კარგი, მამიდა მხოლოდ შენი ხათრით!
გავუღიმე და კმაყოფილმა დავტოვე ოთახი. ჩანთა ავიღე და სკოლაში წავედი. ერთ თვეში ბანკეტია, ყველა იმაზე საუბრობს რა ჩაიჩვას როგორ გამოიპრანწოს, რით გაილამაზოს თავი, მე? მე ბანკეტზე უფრო მნიშვნელოვანი საქმეებიც მაქ. მაგალითად როგორიცაა საატესტატო გამოცდები. აქამდეც ყოფილა ისეთი სიტუაცია ამიტომ ქვეყანა არ დაიქცევა თუ ბანკეტზე არ წავალ.
ამ ფიქრებში ვიყავი გართული როცა სკოლას მივუახლოვდი.კლასში ასულს ჩემს მერხთან ანა დამხვდა.
-გამოიწიე,უნდა დავჯდე!(მე)
-რო არა რა!(ანა)
-მტრობას არ ჯობია ვიმეგობროთ? მე წინააღმდეგი არ ვარ!(მე)
-მართალია, რომ შენ წინააღმდეგი არ ხარ მაგრამ პრობლემა ისაა რომ მე მათხოვრებთან და ღარიბებთან არ ვმეგობრობ!-მითხრა ეს და მეგობრებიც აყვნენ სიცილში. შეტრიალდა კლასიდან გასვლას აპირებდა როცა უკნიდან მივაძახე:
-კი მაგრამ გსიამოვნებს როცა ასე მამცირებ?
-ვერც კი წარმოიდგენ როგორ! (ანა)
გულდამძიმებული დავეფერთხე ჩემს ადგილზე. როცა ჩემი მობილურის ხმა გავიგე.
-გისმენთ!(მე)
-გამარჯობათ გიკავშირდებით "ნიუ ჰოსპიტალიდან". უნდა გაცნობოთ რომ თქვენი ნათესავი სავარაუდოდ თქვენი მამიდა, ცუდათ გახდა და ახლა ის ჩვენთანაა, თქვენი მეზობელი დაგვიკავშირდა როცა მასთან იყო. შეგიძლიათ რომ მობრძანდეთ? და დანარჩენს შემდეგ გეტყვით.
-კი,რა თქმა უნდა, ახლავე მანდ გავჩნდები.
დანიშნულ ადგილას მალე მივედი. კიბეები ფეხაკრეფით ავირბინე და ექთანთან მივედი ვკითხე რომელ პალატაში იწვა ნატალია დიდბერიძე მანაც თითით მიმანიშნა.
____________
-მამიდა როგორ ხარ ?რა დაგემართა? ახლა კარგად გრჯნობ თავს?-დავაყარე შეკითხვების კორიანტელი.
-კი კი მამი. ეხა კარგად ვარ. მხოლოდ ეს მითხრა როცა ექიმი შემოვიდა და მე მომმართა.
-მისი ძმიშვილი ბრძანდებით?
-დიახ
-თუ შეიძლება გამომყევით!
-რა დება ექიმო. რა მე მნიშვნელოვანია?
-მამიდათქვენს სიმსიმნე აქვს.-ეს იმდენად მოულოდნელი და საშინელი მოსასმენი იყო ჩემთვის რომ ალბათ იმ რეაქციას ვერ აგიღწეღთ. კი მაგარამ რდემდე გაგრძელდება ასე...