მათი ურთიერთობა ყველაზე შესანიშნავი რამ იყო. როდესაც ანა ამ ყველაფერს მიყვებოდა ერთი მომენტი გამოყო ყველაზე მეტად.
- მახსოვს როდესაც ჩვენ ვსეირნობდით მეგობრებთან ერთად და მივედით "მწვანე ბაღში". სულ მის თვალებს ვუყურებდი . ისინი მწვანე იყო .. მართალია ლურჯი ფერი მიყვარს მაგრამ ეს მისი მწვანე თვალები უფრო მიზიდავდა . მან ამოიღო სიგარეტი და ტუჩის ბაგეებთან მიიდo ეს იმ მომენტს მივამსგავსე როდესაც "ბედის ვარსკვლავის ბრალია" ჯონ გრინის დრამაში წერია ერთი ფრაზა რომელიც ზოგიერთისთვის საკმაოდ დამაინტრიგებელი აღმოჩნდა
"მკვლელობის იარაღს პირში იდებ, მაგრამ არ აძლევ იმის საშუალებას , მოგკლას "
რით დაამახსოვრდა ანას ეს მომენტი ასე გამოკვეთილად აზრს ვერ მივხვდი მაგრამ მისთვის ეს მგონი მნიშვნელოვანი იყო
ანას ყავდა ძალიან ნიჭიერი პარალელკლასელი სალო კარანაზე . ძალიან კარგად მღეროდა და ლექსებიც წერა ეხერხებოდა . ანას მისი ლექსები ძალიან მოწონდა მაგრამ ერთი მაინც განსაკუთრებული იყო მისთვის ..
ერთხელ როდესაც ანა ინტერნეტში იყო გიოს მიწერა საკმაოდ ბევრი წერილი რომელზეც არცერთი პასუხი არ მიიღო ამის გამო ის ძალიან გაბრაზდა ეგონა რომ გასული იყო მაგრამ არა ვიღაც გოგოს უწონებდა ფოტოებს . ის გაბრაზდა და მის online გვერძე შევიდა და ნახა იმ გოგოსთან მინაწერები ... მას თვალებზე ჩრემლები დაადგა რადგან ეფლირტავებოდა თანაც საკმაოდ კარგად ...
- გიო რატო არ მწერ რამე ხო არ ხდება
10 წუტის შემდეგ როგორც იქნა ეღირსა
- არაფელს ჩემი გოგო <3 ნუ ნერვიულობ არაფელი არ მომხდარა უბრალოდ სტუმრები მყავდა და მათან ვიყავი ბოდიში რომ დაგიგვიანე
- ხო შენი მეგობრები ონლაინ საფლირტაო გოგოები ხომ არ არიან ?
- შენ რა ეჭვიანობ? კაი რა...
- არაფელსაც არ ვეჭვიანობ უბრალოდ გოგოებს რომ ეფლირტავები არ მომწონს ...
- კარგი რა
- კარგი რა არ უნდა ... მგონი გასაგებად გითხარი
- კარგი მაპატირე.. მეტჯერ აღარ ვიზამ
- იმედია .. და ხომ იცი სიტყვები არაფელს არ წარმოადგენს უმოქმედოდ
- ხო ვიცი <3 უნდა გავიდე მიყვარხარ
- მეც < 3
(ოხ ეს ბაბნიკი ბიჭები .. როგორ ვერვიტან ეგეთებს მარგამ როდესაც ადამიანი გიყვარდება ყველა მის ნაკს ივიწყენ)
რაოდენ დიდიც არ უნდა იყო შენ
მე მაინც ვიქნები პატარა ბავშვი
არასდროს ვიტყვი ტყუილს რომელიც
გახდება მიზეზი ჩხუბის და დავის .
არ გამიხარდება სხვისი მოწყენა
არც სხვის სევდას ვინატრებ წამით
რაოდენ დიდია ჩვენს შორის წლები
იმდენჯერ მჯერა მე უცხო ხმების .
რამდენიც არ უნდა იწვალო კარგო,
ასაკს ვერ შეცვლი , უცვლელი რჩება
მხოლოდ მომავლის , ბედის დაგეგმვით
არც ისე დიდი დრო უმალვე ქრება.
რამდენიც არ უნდა იწვალო კარგო,
შეცვალო ჩვენს შორის სიშრის გზები
მაინც ვერშეცვლი , ასე დარჩება
ჩვენ ისევ ცალ-ცალკე, ცალ-ცალკე ვრჩებით .

თ. კარანაძე