-ჭკუით იყავი იცოდე! არგადარიო ის ბიჭი
-გეკადრება დედა? მე ხოიცი უცხოებთან როგორი წყნარი ვარ
-ანასტასია!
-კარგი ჰო,არგავაგიჟებ,ჩემთვის ვიჯდები,ხმასაც არგავცემ,ტუალეტშიც არ გავალ,მოვილაპარაკეთ?
-ღმერთო ჩემო სულ ხუმრობის ხასიათზე როგორ უნდა იყოს ეს ბავშვი და სულ როგორ უნდა მაიმუნობდეს
-რაც გამაკეთეთ დედა ის ვარ (ვთქვი მე და დედას დავეჭყანე)
-შენ რომ ენა არგქონდეს,წყალი წაგიღებდა
-ხოდა ჩემდა საბედნიეროდ და შენდა სამწუხაროდ მაქვს,ახლა კიდე დაურეკე დონდემეტინიოს და ჩამოეთრიოს უთხარი,ამ ჩანთის ახალსახლში ატანას მე არვაპირებ!
-როგორი საძაგელი ხარ,დაურეკა ლიკამ უკვე,გასული ყოფილა და წუთიწუთზე აქიქნება
-როგორი სტუმართმოყვარეა,რომ გაიგო მასთან ვრჩებოდი,ისე გაუხარდა სახლიდან წავიდა,შოკში ვარ დედა
-ანიმოკეტე და გაიღიმე აი ისიც,პირველივე დღესვე ნუ დააფრთხობ ბავშვს
-რაღა ბავშვს,ჭაღარას დავუთვლი თმაზე (ვთქვი,მოახლოებულ ბიჭს გავუღიმე და ოცდატორმეტივე კბილი წინ დავულაგე ) ისე რასიმპატიურია ეს ოხერი,ან რა ზმანზეა ნუ კანFეტ
-გამარჯობა ნანა დეიდა როგორ ხართ? (გაიღიმა ბიჭმაც. როგორი ბოხი ხმა აქ,ოდნავ ჩახლეჩილი-არაატასო გეყოს-გავუჯავრდი ჩემსთავს და წარბაწეულმა გავხედე დემეტრეს)
-კარგად შენ როგორ ხარ შვილო,რამხელა გაზრდილხარ,ქუჩაში რომ შემხვედროდი ვერ გიცნობდი,ყოჩაღ მამაშენს.
-დრო გადის ჩვენ კიდე ვიზრდებით,ეე ანასტასიაც რამხელა გაზრდილა,სულ პატარა მახსოვს (თქვა და ცხვირზე თითი დამკრა,არა რა სახით უნდა ვახოხიალო ეს ბიჭი,თან როგორ მეცნობა)
-ვგიჟდები ბებრუხანებზე (ირონიულად ავღნიშნე მე
-არგააგიჟო ეს ბავშვი,ახლა კიდე წავედი დედაშენი მელოდება,ჭკუით იყავით.
-ხო არ გაგიყვანოთ?
-არა დემე,მადლობა არმინდა,აეროპორტშია უკვე დედაშენი,გავიქეცი მეც.ჩემ გოგოს შენ გიტოვებ,მიხედე იცოდე,შენს იმედზე ვარ.
-რათქმაუნდა ნანა დეიდა (გაეცინა,გამომხედა და თვალი ჩამიკრა,მეც რათქმაუნდა სწერვულად გავუღიმე და სადარბაზოში შევაბოტე)
-ჰეი ჩანთა გრჩება (გამაჩერა დემეს ხმამ და მეც გაოცებულმა მივატრიალე თავი უკან
-უკაცრავად?!
-კაიჰო გოგო გეხუმრე რაიყო,წამო ავიდეთ,ბედი შენი მეცხრეზე ვცხოვრობ (უკმაყოფილოდ ჩავიფრუტუნე და ლიფტისაკენ გავემართე,როდესაც კვლავ გამაჩერა
-ჰეი კუკლა საით,არმუშაობს აქ ლიფტი
-აბა ფეხით მეცხრეზე როგორ ავიდე,მეღადავები შენ?
-როგორ და ჭრელად,მოდი ხელშიაყვანილს აგიყვან თუ გინდა (თქვა და კვლავ გამიღიმა
-კარგს იზამ (მეგონა ხუმრობდა და მეცდავეთანხმე,მაგრამ როდესაც ხელებით ჩემსკენ წამოვიდა,ერთი შევკივლე და უკმაყოფილოდ გავაგრძელე სვლა ზევით,დაბლიდან მისი ჩაცინება მომესმა,ყურადღება არმივაქციე,მაგრამ საშინლად ამეშალა ნერვები.არვიცი ესე ძალიან რატომ მაღიზიანებდა ეს ბიჭი
-ჰეი გაჩერდი მოვედით
თქვა და ერთერთი კარის სახელური ჩამოსწია,შიგნით შემიძღვა
-შენი დროებითი ოთახი აქ იქნება (სამზარეულოს გვერდითა ოთახზე მიმითითა) მე კი შენს პირდაპირ ოთახში ვიქნები,მომდევნო ათი დღე ეს ბინა შენიცაა,ასე რომ თავი ისე იგრძენი როგორც საკუთარ სახლში
-რომ არ გეთქვა,ხოიცი სტუმარივით ყოფნას ვაპირებდი
-გრძელი ენა გაქ,მაგარი გრძელი
-მთლად მასეც ნუ გამიშინაურდი ესე უცებ (გავუღიმე მე და ჩემი ოთახის კარები ცხვირწინ მივუხურე,თუმცა მაინც არგამომპარვია,როგორ ჩაეღიმა ჩუმად)
ლოგინზე ჩამოვჯექი,ღრმად ამოვისუნთქე.
არა რა ძალიან მაღიზიანებს ეს ბიჭი,რატომ არვიცი,მაგრამ მართლა ნერვებს მიშლის,თან როგორი ნაცნობი სახეაქ,ჰმმ...
დარწმუნებული ვარ,თაყვანისმცემელ გოგოთა არმია ეყოლება,ასეთ ბიჭს რთულია გულგრილად შეხედო,არა ამაშიც რო ბედი მაქვს მე უბედურს...
ისე,მე და დემე მაგარი წყვილი ვიქნებოდით
ამ აზრის გაგონებისთანავე,თავი გავაქნიე და მომაბეზრებელი ფიქრებისაგან თავი გავინთავისუფლე.საღამოს ცხრა საათი იქნებოდა,ნივთების ამოლაგება რომ დავამთავრე და მისაღებში გასვლა ვიკადრე,სადაც დემეტრე მეგულებოდა
-უხეში მზეთუნახავიც გამოსულა ოთახიდან
-აუ შენ ესეთ შუტკებს საიდან ჩითავ,მეც მასწავლე რა
-კაი ხო გვეყო,მისმინე ახლა აქ ბიჭები ამოვლენ
-მერე მე ნებართვას მთხოვ,თუ როგორაა შენი საქმე?
-შენ ყოველთვის ამდენს ლაპარაკობ?
-თითქმის
-მათქმევინე ბოლომდე,ხოდა ბიჭები რო ამოვლენ ქალაქში საჭმელად არ გაგვიყვანო და რამე მოგვიმზადე რა
-შენ მე შენიმოსამსახურე ხოარ გგონივარ?
-ეგარც მიკადრებია
-ვიცი გეხუმრე,შენ კიარა მეც შიმშილით ვკვდები,მოვამზადებ აბა რასვიზავ
-აუ აქამდე სად იყავი ტო
-ჩემს ოთახში ( ორი წლის ბავშვივით ენა გამოვუყავი და სამზარეულოში ჩუსტების ფლატუნით შევედი,ორი წუთი არიქნებოდა გასული თვითონაც რომშემოვიდა თან 2 აყლაყი ახლდა,მაინც მებადება კითხვა სამივე ერთმანეთზე სიმპატიური სად შეიკრიბნენ ეს ოხრები,მაღლები მხარბეჭიანები,მათზე ლაპარაკი შორს წაგვიყვანს ამიტომ ისევ ამ მომენტიდან გავაგრძელოთ )
-ტასო გაიცანი გაბრიელი და ალექსანდრე
-ბიჭებო ეს ტასოა,ნანას ქალიშვილი ცოტახნით აქ იცხოვრებს
-რაპრობლემაა სტასიკ თავი ისე იგრძენი როგორც საკუთარ სახლში (მხარზე ხელი დამკრა გაბრიელმა და იქვე სკამზე ჩამოჯდა)
-იგივე მითხრა თქვენმა ძმაკაცმაც და საკმაოდ კარგი პასუხიც მიიღო,ესე არარის დემე? (გამეცინა მე და ბიჭს თვალი ჩავუკარი)
-კიკი ესეა,ბიჭო სანდრო დაჯექი
-აუუ ესს ამ ელენემ ხო სულ გამოაშტერა
-კიდე ერთ სიტყვას იტყვით ელენეზე და გადაგაბავთ ორივეს ერთმანეთზე (დაიღრინა სანდრომ და გევრდით ჩამომიჯდა)
-აამ მოდი გამოვიცნობ,სანდროს უყვარს ელენე,მაგრამ ვერეუბნება,სინამდვილეში კი ელენემ იცის სანდროს გრძნობების შესახებ,მასაც უყვარს ოღონდ ამას უარყოფს,რადგან შენი წყობილებიდან გამოყვანა სიამოვნებს (ჩამოვარაკრაკე მე და სანდროს მეგობრულად მხარი გავკარი)
-შენ რაკაი ბოვშვი ხარ ტო,აქამდე სად გმალავდა დემე (თმები ამიჩეჩა და დემეს გახედა)
-წლების მერე მეც პირველად ვნახე,ახლა კიდე ტასო არ გაგვიტეხავს და რამე გემრიელს მოგვიმზადებს
-ბაზარი არაა,უბრალოდ სამზარეულოდან გაეყარეთ,ცოტახნით მარტო დამტოვეთ და მზად როიქნება მეთვითონ დაგიძახებთ
-ძმა ხარ ( მითხრა დემემ და გასვლისას ლოყაზე ხმაურიანად მაკოცა
რეტდასხმულივით ვიდექი ერთადგილას და ნაკოცნ ადგილს ხელს ვერვუშვებდი,უცხო ბიჭითან ესეთი სიახლოვე ხომ პირველი იყო ჩემთვის,თუმცა ფიქრები მალე გავფანტე და კარტოფილის გათლა დავიწყე.ნახევარსაათში ყველაფერი მზად იყო,მეც ჩემი ნახელავით კმაყოფილმა გავიღიმე და ბიჭებს გავძახე შემოდით მზადაა თქო,სამივე ერთად შემოჯლიგინდა,არც ისინი ჩანდნენ უკმაყოფილონი,პირიქით.უხმოდ დაჯდნენ სუფრასთან და ჭამა დაიწყეს,გაკვირვებული ვიდექი,რადგან მათგან ასე ჩუმად ყოფნას არმოველოდი,თუმცა ამის გაფიქრება და ყურისწამღები ხარხარის დაწყება ერთი იყო,შემდეგ დემემ შემამჩნია რომ ვიდექი და გვერდით დამისვა
-ჭამე შენ უკვე?
-ნეწუ
-აბა რატო არ ჭამ?
-არმშია
-რასქვია არგშია,სანდრიკ აბა თეფში მომაწოდე
სალათითა და კარტოფილით გატენილი თეფში წინ დამიდო,შეშფოთეულმა ავხედე ხომ არ ხუმრობსთქო თუმცა ჩემი ეს ფიქრები რეალობას საკმაოდ აცდენილი იყო,რადგან დემეტრეს ხუმრობის არა ეტყობოდა რა
-კაი ეს მე როგორ ვჭამო,მთელი კვირის სამყოფია ჩემთვის
-მაგიტომ ხარ ქათმის წონა,ან ნებითა შენითა ან ძალითა ჩემითა
ვიცოდი არხუმრობდა,ამიტომ ძალით დავიწყე ჭამა,ნახევარისაათის შემდეგ როდესაც მივხვდი რომ ჩემი ორგანიზმი ამდენს მართლა ვერ გაუძლებდა,დემეს შვლისნუკრის თვალებით ავხედე,და უსაშველოდ გრძელი წამწამები საწყლად ავაფახუნე
-კარგი ჰო,აღარ ჭამო
-მხეცი ხარ რა სუფთა
-ვიცი
-აუ კაკრას ოთხი ვართ,ჯოკერი ვითამაშოთ რა
-ტასო ითამაშებ?
-კი ვითამაშებ,ოღონდ პარებში უნდა ვიყოთ და სურვილებზე
-ბაზარი არაა
-და კიდევ ერთი,დემეტრე არუნდა იყოს ჩემი მეწყვილე (ვთქვი და თვალებში აბრდღვიალებული ჭინკები ბიჭს მივანათე)
-მოვილაპარაკეთ (თქვა მან და სათამაშოდ მისაღებში გავედით
მე და გაბრიელის შესანიშნავ მეტოქეობას გვიწევდნენ,ალექსანდრესა და დემეტრეს წყვილი,მაგრამ საბოლოოდ გამარჯვებულები მე და გაბო დავრჩით
-აუ ამ ორი წლის ბავშვთან რაპონტში წამაგებინე (წუწუნებდა ლექსო
-კაი რაგაწუწუნებს დიდი დიდი ბუქნები გაგვაკეთებინონ
ამაზე გულიანად გამეცინა,მოსულ გაბრიელს თვალი ჩავუკარი
-მაგაზე არდავგოიმდები რა (ვთქვი მე და დავეჭყანე)
-იმენა ცვეტში ორიწლის ბავშია რა
-ხოდა ეს ორი წლის ბავში გაგაწამებთ თქვენ,სურვილებს სხვა დროისთვის გადავდებთ,ახლა კი თქვენის ნებართვით დაგტოვებთ,ვკვდები ისე მეძინება და კიდე არიხმაუროთ,ვერ დავიძინებ ხმაურში
-არის უფროსო (გამიცინა ლექსომ,მეც ჩუსტების ფლატუნით გავედი ოთახში,მალევე გამოვეწყვე ჩემს კვატებიან პიჟამაში და წუთებში ძილს მივეცი თავი
___
-შენ ბიჭო რაიყო,რათვალებით უყურებ
-კაირა ლექსო ბავშვია ვერხედავ,თან ნანას შვილია
-ხო დემეს ხანშიშესული ქალები იზიდავენ მხოლოდ
-კაი რა გაბო,ისე დაამუღამეთ რალამაზია? ან თვალის ფერი თუ შეამჩნიე,რაღაც მომწვანო,კაროჩე რა
-აუ შენძმობას ვფიცავარ,ვაბშე არმოგეწონა
-რამომეწონა ალექს ხოარღადაობ
-კაიმაშინ,ნიკას გავაცნოთ ცვეტში მაგრად დაევასება
-დაგშლი ძვლებში და ვაბშეტა რას გადაეკიდეთ ამბავშვს მართლა,შეეშვით რა (თქვა აწ უკვე გაღიზიანებულ დემეტრემ,სიგარეტის ნამწვავი ფანჯრიდან მოისროლა და მისაღებში აფხუკუნებულ ბიჭებთან ერთად დაბრუნდა...


____
ესეც მეორე თავი <3 დაგვიანებისათვის ბოდიშით,მოგეხსენებათ წინა სააღდგომო დღეებია და ყველანი რაღაც გარკვეული საქმით ვართ დაკავებულნი <3 არმინდა პატარ-პატარა თავების დადება <3 მირჩევნია დღეგამოშვებით,მაგრამ ნოყიერი თავები დავდო <3 შენიშვნები შეძლებისდაგვარად გამოვასწორე <3 გმადობთ რომ კითხულობთ <3 თქვენი თითოეული კომენტარი უდიდეს სტიმულს მაძლევს და უფრო მეტი შემართებით ვწერ ხოლმე <3 და როგორც წინა თავში გამახარეთ კომენტარებით,ეხლაც ისე გამახარეთ და დააფიქსირეთ თქვენი აზრი <3 მიყვარხართ თითოეული თქვენგანი <3 და კვლავ უდიდესი სიყვარულით თქვენი გოგონა ვარდისფერი სათვალით <3