ონკოლოგიურში, კალიდორში მიდიოდა ნია. კარზე დააკაკუნა და თავი ღიმილით შეყო. ლიზა ისეთი გახარებული იყო მისი მოსვლით რომ სიცილით შემოკრა ტაში.
-ნია მოვიდაა
ნია მის ლოგინტან მივიდა და მაგრად ჩაეხუტა.
- ნახე მე შენ რა მოგიტანეე
ნიამ პატარა დათუნია გამოაძვრინა. ლიზამ სწრაფად გაამოართვა და თამაში დაიწყო მერე მაიას აჩვენა, რომელიც ამ ყველაფერს ღიმილით უყურებდა.
- როგორაა?
იკითხა ნიამ და მძინარე ლიზას გადახედა.
- ძვლის ტვინის ოპერაციამ კარგი შედეგები აჩვენა.
სახლში ავიდა. ყავა გაიკეთა, აივანზე გავიდა და პლედი მოიხურა.
დილით პირველი ლექცია გააცდინა. მთელი დღე ნიკუშას ყიფიანის სახელი ესმოდა, რომელიც ციხიდან იყო გამოსული.
კაფეში იჯდა და ამერიკანოს სვავდა. წინ ლაო დაუჯდა.
- როგორ ხარ ნია?
- რავი კარგათ შენ როგორ ხარ?
- არამიშავს
- ნი შენთან საქმე მაქვს
ანკა მივარდა ნიას.
- რა საქმე?
ანკამ ლეოს გადახედა. ლეო მიხვდა რომ უნდა გასულიყო.
- კაი აბა ნი დროებით
ანკამ ლეოს ადგილი დაიკავა.
- რა სამე?
- არაფერი უბრალოდის ვირი მოგაცილე
ნიას გაეღიმა.
ანკა ნიას ერთადერთი მეგობარი (ნამდვილი) ყოველთვის მხარში ედგა. და ერთადერთი რომელიც ნიას თავს არ აბეზრებდა.
- ლიზას მერე გავუაროთ რა ერთად ნახვა მინდა
ნიამ თავი დაუქნია.
- ჩემი პრინცესა როგორ არის?
თავზე აკოცა ნიამ.
- ლიზაა
ღიმილით თქვა ანკამ.
- დეე ნახე ანკაც მოვიდა
მაიას გახედა ლიზამ. მაიამ გაუღიმა.
ნიამ ლიზა კალტაში ჩაიკინა და თმებზე ხელი ჩამოუსვა, ნიას ხელს თმები მოყვა, მაიას გახედა რომელსაც აცრემლიანებული თვალები ქონდა. ლიზას თმების ცვენა ქონდა დაწყებული, ქიმიის გამო.

ნიამ გასეირნება გადაწყვიტა, თან სიგარეტს მოუკიდა. პარკში იჯდა. ბნელოდა და გარშემო არავინ იყო. ერთ წერტილზე იყო მისტერებული ნია და სიგარეტს აბოლებდა.
შუა ღამე იყო. გადაწყვიტა სახლში დაბრუნებულიყო.
კორპუსში რომ შევიდა სიბნელე იყო. კიბეებზე უნდა ასეულიყო რომ გაჩერდა, ვირაცის სუნთქვა ესმედა. აეთიქით მოათვალიერა. მოლოდ ანთებული სიგარეტის სინათლე იყო. სიბნელის გამო ვერ ხედავდა ვინ იყო. ვერ ინძრეოდა ნია.
- არ იცი რომ ღამე სიარული არ შიძლება?