მოკლედ გადავწყვიტე აღარ დამეწერაა.. დიდ ხნიანიი პაუზის შემდეგ
გიბრუნდებით.. მუზა მომაწვა და დავწერე ახალიი სიტორია
ხოდაა რავიაბა თუუ მოგეწონებათ გავაგრძელებ..
ველოდები შეფასებას..



როგორც ყოველთვის, ახლაც ბევრსს ვფიქრობდი როგორ დამეწყო ჩემი ამბის თხრობა.. მოდი ჩეემით დავიწყებ.. უკეთ რომ გამიცნოთ.. ანასტასია არეშიძე, 16 წლის, 11 კლასელი ვარ, აქვე გეტყვით გაუგებრობა რომ არ იყოს.. 5 წლის შემიყვანეს სკოლაში, იმის გამო რომ სახლში არავის ეცალა, ყველა მუშაობდა.. დაა ხომ ხვდებით რააა...
მშობლები არმყავს.. ბებია და დეიდა მზრდიან. ისინი არიან ჩემთვის დედაც და მამაც..
მშობლები მხოლოდ ფოტოებიდან ვიცი.. თვეებისაც არ ვიქნებოდი როცა მამა ავტოავარიაში გარდაიცვალა.. დედა კიი სიმსიმნით (კიბოთი) იყო დაავადებული და 28 წლის ასაკში გარდაიცვალა, როცა მე 5ის გავხდი..
დედა ნაწილობრივ მახსოვს.. იავარდით მოფენილი ცხოვრება არმქონია.. მათგან დატოვებული ჭრილობა არ შემხორცებია, მერე რა რომ არვიცნობდი მათ.. მე მათი სისხლი და ხორცი ვიყავი.. არასდროს განმიცდია ის ბედნიერება როცა დაბადების დღეს მშობლებთან ერთად ავღნიშნავდიი.. როცა მამა ველოსიპედის ტარებას მასწავლიდა.. როცა დედა მასწავლიდა საჭმელების კეთებას.. ან როდესაც დღეს დედის მოყოლილი ზღაპრითა და კოცნით დავასრულებდი..
ეს არასდროს განმიდია.. ალაბთ რა კარგია როცა ოჯახი გყავს.. ერთმანეთს უზიარებთ ყველაფერს.. თუმცა ვერაფერს ვიზავ, რაც იყო იყო, ყველაფერი წარსულში დარჩა..დღევანდელი დღით უნდა ვიცხოვრო, შევეცადო ნაკლები ვიფიქრო წარსულზე.. ყველაზე მეტად ის მინდოდა რომ ძმა მყოლოდა, ღვიძლი ძმა...
მართალია ღვიძლი და ძმა არარის მაგრამ.. მე მაინც მყავს დაც და ძმაც.. ნიკა და ნინი.. ჩემი დეიდაშვილები.. ჩვენ ერთად ვართ და ბედნიერები.. რაც მთავარია, რაც ძალიან მახარებს ორივეს ძალიან ვუყვარვარ.. განსაკუთრებით ნიკას...
მგონი გამიგრძელდა ამაზე საუბარრი..
მოკლედ დღეს ორშაბათია, სწავლის მეორე სემესტრი და მე სხვა სკოლაში გადავდივარ.. სკოლაში სადაც არვიცი რა სიტუაციაა.. მაგრამ მაინც გადავდივარ...


- ანაასტასიააა !!! ნინიიი!!! გაიღვიძეთ !! დაგაგვიანდებათ..
ოთახში ხელების სავსავით შემოვიდა დეიდა(ქეთი) და ფარდები გასწია
- რომელი საათია? თვალების ფშვნეტით ვიკითხე
- 8ის ნახევარია დეიდაა.. მარა თქვენი ზოზინა ხასიათი როვიცი.... დააგვიანებთ
- ვდგებით ხო
- მე ჩაის დავდგავ და მალე გამოდით
- კაი.. ნინიი!! დექიი რაა
- ნინიიიიიიიიიიიიიიიიიიიიიი!!!!!
დავუყვირე.. ამანაც რომ არ უშველა ბალიში გავუქანე და კრუტუნით წამოყო თავი
- რაიყოო რაა ავდგებიი უიმე
- დროოოზეეე
როშემოვალ ჩაცმული დამხვდი..
ხალათი მოვიცვი და აბაზანში შევედი.. მოვწესრიგდი და გამოვედი..
- გოგო შენ კიდე გძინაავს??
- ვდგები ვდგები ხო სიკვდილსაც არ დაგაცდიან... ბუზღუნით გაფრატუნდა..
ბევრი არმიფიქრია რაჩამეცვაა.. მოკლე შავი იუბკა, შავი მაისური და ცოტა გრძეელი, ნაქსოვიი, ყვითელი ჟაკეტი, ფეხზე დაბალყელა "ბათინკები".. თმები შუაზე გავიყავი, გავიშალე.. ჩანთა და ტელეფონი ავიღე და ოთახიდან გავედი..
ნინი უკვე მაგიდასთან იჯდა, ხალათში შეფუთნული და ყავას სვამდა..
- რა ლამაზი ხარ დეიი
- ლამაზია არა ის..
- აუუ რაკარგი ტანიგაქ შეოხერო..
- ნინიი შენ რაგაქ სათქმლლიი??
- კაირაა მე დაბალივარ..
- სულ როგორ უნდა იწუწუნოო რა.. გაიზრდები ჯერ რაგეჩქარება..
- იმედია..
- მალე ნინი ჩაიცვი..
- ვისაუზმოთ ჯერ..
- მე არ მშია.. წავალ სკოლაშიი..
- დეიდაა ჩემი გაკეეთებული ტოსტებიი...
- შევჭამ..
მალე ვისაუზმე და სკოლაში წამოვედი..
ფეხით მოვდიოდი, ცოტა შემცივდა.. აბა რამეგონა ჟაკეტით რო წამოვედიი..

ტელეფონი ჯიბიდან ამოვიღე და საათს დავხედე. მაგვიანდება !!
ნაბიჩებს ავუჩქარე, კიარ მივდიოდი, არც მივრბოდი, მივფრინავდიი..
- პირველი დღე ახალ სკოლაში და უკვე 10 წუთით დამაგვიანდა !! მშვენიერი დასაწყისია!
საკუთარ თავს გავუბრაზდი და სკოლის დიდი კარი შევაღე...
- ოოოო გააად !!
სიხარულით ამოვიღმუვლე და გაოცებულმა თვალების ცეცება დავიწყე..
ეს ის იყოო.. ზუსტად ისს !! უსტად ისეთიი !! ზუსტიი ასლიიი.. ეს ის იყო სადაც სწავლა მინდოდა ჰოო ჰოო ეს ! ზუსტად !!!
წვრილი დერეფანი და კედლებთან ჩამწკრივებული კარადებიი..
- მგონი ეს სკოლა მომეწონება !!
<< რადროს ეს არის?? დაგაგვიანდა დებილოო!! >>
ხანდახან ზედმეტი მოსდის ამ ალტერეგოს მაგრამ ახლა მართალიაა !! დამაგვიანდაა...
დერეფანში გავირბინე და ძებნა დავუწყე 513 ოთახს..
- ჯანდაბაა !! მეორეზეაა !!
გაბრაზებულმა წამოვიძახე, როცა დერეფნის ბოლოს მივედი, 513 ოთახი კი არსად ჩანდა..
ახლა როგორც მინდოდაა !! ძულებული ვიყავი ! სამ საფეხურს ერთად გადავხტომოდიი და დროზე მეპოვნა ოთახიი..
სწრაფად ავედი მეორე სართულზე "513" ოთახის წინ შევჩერდი, კაბა შევისწორე და კარზე დავაკაკუნე:
- გამარჯობა შეიძლება?
მორცხვად ვიკითხე და საკლასო ოთახში შევედი, მაშინვე ყველამ მე დამიწყო ყურება
- ფუ ეს საშინელი მომემტიი
გავიფიქრე და მასწავლებელს გავუღიმე..
- მე ახალი მოსწავლე ვარ
- სიაში უკვე წერიხარ..შეგიძლია დაჯდეე
- აჰო..
ბავშების მზერისთვის ყურადღება აღარ მიმიქცევიაა, ბოლო ცარიელ მერხზე დავჯექი..
- არეშიძეე !
- დიახ
- რატო დააგვიანე?
- იცით მეე.. დირექტორის კაბინეტში ვიყავი და დამაგვიანდაა..
- კარგი დაჯექი..
სწრაფად ვიცრუე და უხერხულად შევიშმუშნე..
მათემატიკის გაკვეთილმა ჩვეულებრივად ჩაიარა.. ზარი დაირეკა თუ არა გადავწყვიტე დაბლა ჩავსულიყავი.. კარებთან მივედი და ახალ კლასელს ვკითხე
- ახლა რა გაკვეთილი გვაქვს?
- დამრიგებლის.. ქართულიი
- კაიი მადდლოობ
- ანასტასია ხო?
- კიი შენ?
- ქეთიი
- სასიამოვნოა
- ჩემთისაც...
- სკოლის დათვალიერება მინდა წამოხვალ?
- ახლა ვერ მოვასწრებთ.. დიდ დასვენებაზე ჩავიდეთ
- ჰოო კარგიი..
ზარიც დაირეკა და ადგილებს დავუბრუნდით..
სანამ მასწავლებელი შემოვიდოდა, ტელეფონი ამოვიღე და თამაში დავიწყე..
ჩახველება გავიგე და თავი ავწიე.. ჩემ წინ ასვეტილ უცხო ბიჭს ავხედე დაველოდე რას იტყოდა:
- გამარჯობა
- გაგიმარჯოს.. რამე გინდა??
- აღარაფერიიი..
- აქ ხოარ ზიხარ?
- უკვე აღარ
- მოდი მოდი დაჯექი
ფეხზე წამოვდექი და ჩანთა ავიღე
- იყავი !! სხვაგან დავჯდები...
- კარგიი...
"ჯელტმენი" ჩავიცინე და ფეხზე წამოვდექი..
- ანასტასია არა??
- დიახხ ანასტასია.. ანასტასია არეშიძე
- ანასტასია გვითხარი, თუ საიდუმლო არარის რატო შეიცვალე სკოლა?
- უბრალოდ ახალი სკოლა მომინდა
- ვფიქრობ ნამდვილი მიზეზი ეგ არ არის
- მიხვედრილი ბრძანდებით
- კარგიი ანასტასია დაბრძანდიი
იმედია ჩვენი კლასის დინებას ფეხს აუწყობ
- შევეცდები..
ყოველ გაკვეთილზე იგივე ხდებოდა, ყველა მეკითხებოდა რატო გადმოხვედიი, როგორ სწავლობდი..
შთაბეჭდილება მოახდინა ახალი სკოლოს დახვეწილობამ, ინტერიერმა დაა ბევრი როაღარ გავწელოოო კარგიი სკოლაა რა !!
ამ დღემაც ჩვეულებრივად ჩაიარა, სახლში მისულს მომიწია ქეთისთვის მომეყოლა ახალი სკოლოს შთაბეჭდილებებიი
მეორე დღეს ჩვეულებრივად ქეთიმ გაგვაღვიძაა, ჩავიცვი, ვისაუზმე დდა სკოლაშიი წავედიი მარტო, ისევ ფეხით..
ბევრს ვფიქრობ იმაზე, რომ შევიცვალე.. ძველი ანასტასიასგან არაფერი დარჩა, ის მხიარული გოგოო, რომელსაც უყვარდა გართობა, მეგობრებთან დროის გატარებაა, არ ერიდებოდა არაფერს, არც ფლირტს მიუხედავად იმისა რომ პატარაა ჯერ..
ალბათ ახალ გარემოსთან ერთად შევიცვალე მეც, ან უბრალოდ ძველმა ტრაგედიამ გამოიღვოძა და მეც გავცივდი, სიცოცხლის უნარი წამერთვა, მოსიარულე ცხედარი ვარ, ნაძალადევად ვიღიმი...
არც მეგობრებთან გართობა მინდა, არც ბიჭებთან ფლირტი, საერთოდ ახლა არავინ მინდა..
სკოლოს ეზოსთან ქეთი შემხვდა, თბილად მომიკითხა და სკოლაშიი შევედიით, მშვიდად მივაბიჯებდით დერეფანში და ქეთი ყველა ბავშვს კომენტარს უკეთებდა..
ფანჯარასთან ის ბიჭი იდგა გუშინ რო მეჯელტმენა, მგონი ჩვენი კლასელი ჰოო
- ერეკლე დადიანიი და თავისი ბანდა, დირექტორის შვილია, ყველა იცნობს ისე როგორც "კაი ბიჭი"
საქმეების გარჩევა უყვარს, ბევრი პრობლემაც ჰქონიაა მაგის გამო, ბევრ გოგოს მოსწონს, ესეც იფერებს.. ჯერ ამის შეყვარებული არ გვინახავს, ყველა ერთი დღით უნდა მერე მოწყინდება და ახალს ეძებს.. ყველა გოგოს თავის ჭკუაზე ატარებს.. ვაღიარებ გულით კარგი ადამიანია, მე მაგალითად ძალიან მიყვარს
- ბაბნიკი და თავში ავარდნილი ტიპი..
- გიოორგი ლებანიძე ვაი
ჩაიჩურჩულა ქეთიმ და დერეფანში მიმავალ ბიჭს ცოდვით სავსე მზერა გააყოლა
- დაიცაა, დაიცაა შენ რა მოგწოონს?? გიორგი რაღაც გვარი მოგწოონს??
- მომწონს ხოო... დიდი ხანია უკვეე.. თან როგორ მომწოონსს, ერეკლესთან ყოფნა მარტო იმიტო მიხარია რო ეგეც იქაა ხოლმე..
ღამე მესიზმრება ვითომ რქებიაქ და ბოროტი სახით ჩემკენ მოდის..
-ჰაჰაჰაჰაჰჰჰჰჰააააააჰჰჰჰააააააჰჰჰჰჰაააააააააააააა
დერეფნის კედელს მივეყუდე და სიცილით ვიგუდებოდი, ასე დიდიხანია არ გამცინებია, მხოლოდ მაშინ გავჩერდი როცა დავინახე ერეკლე როგორ იცინოდა..
- იქნებ დაელაპარაკო?
- და რა ვუთხრა?
- პროსტა დაელაპარაკე, გაიცანი, დაუმეგობრდიი
- არა არრა გაგიჟდიი?? რო არ უნდოდეს მეგობრობა?
- კაიირააა, შეხედე შენთავსს, ვის არ მოუნდება შენთან მეგობრობა?
- მადლობა, მარა მგონია რო არ ღირს
- ოოო კაიი რააა ქეთიი
ლაპარაკი გაგვიგრძელდა და გაკვეთილზეც დავაგვიანეთ.. უკან ჩემ ადგილს დავუბრუნდი და კედლის მხარეს დავჯექი
- მას შეიძლება იქით გადავჯდე?
-მანდ ვერ ზიხარ ერეკლე?
- აუ კაითრაა ტო
- წესიერად ილაპარაკეე
- მაას
- გადაბრძანდით

ტელეფონი ჩუმად ამოვიღე და მოსული მესიჯი გავხსენო:
- ვა ანაა
- ანასტასიაა
- ანაა
- ანასტასიაა
- ტასოო მაშინ
- ანასტასიაა
- ო რა ჯიუტი ხარ ტოო.. ანა უფრო მევასება.. თან შენ გიხდება უფრო..
- კაი
- ლაპარაკი არ გიყვარს
- გააჩნია ვისთან და სად ვარ
- მე რა მოწუნებ ტო??.. ლაპარაკი არ გიყვარს, ჯიუტი ხარ, მარა უფროო საყვარელს გხდის
- არმიკითხავს შენი აზრიი
- რატო არ გევასები?
- მეორედ გხედავ და რპგორ შეილება მევასებბოდე?
- აესე ჩვეულებრივად
- მისმიმე რაა ახალი როვარ იმას არნიშნავს რო მომატყუებბ ან რაღაც.. ვისააც ეფლირტავებოდი აქამდე შეგიძლია იმას ეფლირტავო ისევ მე შემეშვი !
- წერილი გინდა თუ სიხარული ე ?
- არც ერთი
- თქვი რა
- არც ერთი თქო
- ეეე ანა
- ფეხებზე წერილოც და სოხარულიც, არც ერთი თქო და შემეშვიი რაა !!
- რა საყვარელიი ხარ.. მე უფრო სიხარულს გირჩევდი
გადმოიხარა, ხელი ნაზად გადამისვა თვალის დაბლა, წამწამი ამაცალაა და ტოგორც იციან ხოლმე მაისურში ჩაიგდო ოღონდ თვოთონ
- მაას !! შეიძლება გავიდე?
- გაბძანდიით ანასტასია