-ხომ იცი რომ არ უყვარხარ?რატომ დათანხდიი? იცი რომ სალი უყვარს ისევ-განწარებული ნინი ხმამაღლა ლაპარაკობს და ბოლთას სცემს
-ვიცი ნინი დაწყნარდი რა-მობეზრებული მარი ფეხზე დგება-ყავას ხო დალევ?-საუბარი სხვა თემაზე გადააქავს
-რა დროს ყავაა გოგოო? სუ გამოშტერდი შენ-უფრო განერვიულებული კარებისკენ მიდის-როცა მიგატოვებს ჩემთან სატირლად არ მოხვიდე შენ ყველაფერს კარგად ხვდები-ჩეუმად ამბობს და კარებში უჩინარდება
-ეს ბედია ჩემო ნინაჩკა-ჩუმად ძლივს გასაგონად ამბობს მარი-ბედისწერა რომელსაც ვერაფერს ვერ ვუხერხებ.
არ ეძინება მაგრამ მაინც დაწვა, ყოვედღიურობა სტანჯავს. თითქმის ოცნება აისრულა და ვიზეც 3 წელია გიჟდება მისი შეყვარებულია მაგრამგული ეკუმშება როცა ხვდება რომ ის მხოლოდ სალის თავს ავიწყებს,იცის ყველაფერი კარაგდ იცის სანდრომაც გასაგებად უთხრა ყველაფერი მაგრამ მაინც დათანხმა იმის იმედით რომ თავს შეაყვარებს. ადვილად არ დამარცხდება.. თვალებს ისრესს და ხვდება რომ მომავალი არც ისე ადვილი იქნება, იცის რომ ეტკინება კიდეც მაგრამ სჯერა რომ ბოლოს ეს სიცარიელე ამოვსება...
2დღის შემდეგ
-არ დაურეკია?-თვალებ მოჭუტული ეკითხება
-კი-უღიღამოდ ამბობს
-რაო?ინტერესით სავსე თვალებს ოდნავ აფართოვებს
-როგორ ხარო?-გულდაწყვეტილი ამბობს
-მეტი არაფერიი? მარი არ გინდა თავი გაანებოო?-უკვე მილიონჯერ გამეორებს შეპარვით ეუბნება
-არ მინდა ნინა,ყვალაფერს კარაგდ ვხვდები და არ გავგიჟებულვარ , წამო ეხა კაფეში დავიღალე სახლში..
კაფეში არიან მარი ნინი და ლაპრაკობენ, ნინი რაღაცას სიცილით უყვაბა მარი კი ძალით იცინის ფიქრებით კი სანდროსთანაა, უკვე 1 საათი იქნება აქაა და გული ყელში ებჯინება,ტელეფონს ყოველ წუთს ამოწმებს იქნებ და დაუკრკოს ან მიწეროს მაგრამ ყოველთვის უცრუვდება იმედები
მალე კაფეში 4 ბიჭი შემოდის, მარის თავი დაბლა აქვს დახრილი და ცდილობს თავის ტკივილს რამე უშველოს, საყვარელი სიცილის ხმის გაგონებისთანავე ყალფერი ავიწყდება და შავ თვალებს ბიჭებს ანათებს.
ბიჭები მათთან ჯდებიან მარი იღიმს და დაჰიპნზებული სანდროს უყურებს რომელიც დიდ ყურადღებას არ იჩენს და ტელეფონს ჩაშჩერებია... თავის ტკივილი ისევ აწუხებს და საფეთქელზე თითებს ისვამს იმის იმედით რომ დაუამდება მაგრამ უშედეგოდ.. ბიჭების ხმა კარგადა არც ესმის და ხვდება რომ არაა იმდენად ძლიერი რომ ამ ყველაფერს გაუძლოს.
-კარგად ხარ?-ფიქრებიდან გიოს ხმას გამოყავს-ფერი დაკარგე
-კი კი გიო კარგად ვარ მადლობა-კეთილი ღიმილით უყურებს-იბრალოდ თავი მტკივა
სანდრომ იკადრა და თავი ასწია მარის შეხედა ფერი არ მოეწონა და უკმაყოფილოდ თვალები გადატრიალა
-თუ თავი გტკივა წადი სახლში არაა საჭირო აქ იყო-მობეზრებული ამბობს
მარი ცხვირის წვერი ეწვება და ცდილობს ყელში გაჩხერილი ბურთი მოიშოროს
-მოიტყუე მაინც ვითომ გაინტერებს-აფეთქებული ნინი თავს ვერ იკავებს
-შენ ნუ ერევი-მკაცრად ამბობს სანდრო-მარი ყველაფერს ხვდება-მარის მკვლელი თველებით უყურებს
-მე წავალ, ნახვამდის-უხრხულად იშმუშნება მაი და კარებისკენ მიდის
-მაიცა მარი გაგაცილებ-ფეხზე გიო დგება
-მარტოც მიაგნებს-უემოციოდ ამბობს სანდრო.. გიო მაინც მისდებს მარის და სახლამდე აცილებს...
------------------------------------------------------------------------------------------------------
კლუბში არიან , მარი გავრწყიებული თვალებით უყურებს სანდროს რომელმაც დაპატიჯა, ძალიან უხარია, როგორც ყველთვის სანდრო არანაირ ინტერესს იჩენს და თავისთვის სასმელს ნელა სვავს.. მალე ნინი შემოდის გისთან ერთად ხელ გადახვეული მარი სიხარულით ერთ ადგილას ვერ ჩერდება ისე უხარია მათი ერთად ყოფნა,მგონი ნინიზე მეტადაც უხარია ეს მაბავი, გაბრწყინებული თვალებით უყურებს და თან გული ეკუმშება მათ შემხდევარე, ეგონა რომ თუ სანდროს შეყვარებული იქნებოდა ისიც ასე თბილად მოექცეოდა მაგრამ უარესად იქცევა , სევდიანად თავს ხრის და სანდროს უყურებს სანროდ წამიერად ხედავს მარის თვალებს და სულ არ აინტერესებს მარი, ახლა მხოლოდ სალი ენატრება რომელიც 1 წელია არ უნახია, ეგონა რომ თუ მარისთან ერტიერთობა ექნებოდა დაივიწყებდა მაგრამ შესცდა,ისევ სალის ჩახუტება უნდა და მარისთან არაფერი გამოსდის
მარის ესმის ყველაფერი ფიქრისგან კი ისევ თავი სტკივდება.. მალე ბიჭებიც შემოდიან სიცილით და მათთან ჯდებიან მარი ისევ კეთილად იღიმება .. რაღაცაზე იცნიან გულიან
- სანდრიკ იცი სალი ჩამოვიდა-სიცილით ამბობს საბა
ყველა გაჩუმდა ხან მარის ხამ სანდროს უყურებენ.. სანდროს გაუხრდა ის ხომ მას ამდენიხან ელოდებოდა, მარის სევდიანად უყურებს მარიმაც წამიერად დაინახა სანდროს გახარებული თვალები და მიხვდა რომ ამის მერე არაფერი არ მოხდებოდა
უხეხული სიტუაცაია ბიებმა სიცილით განმუხტეს , მარის თავი უფრო ძლიერად სტკივა და უმძიმდება
-მარი ერთი წამი გამო საქმე მაქვს-წყნარად ეუბნება სანდრო
მარიმ იცის რა საქმეც აქვს ის ყველაფერს ხვდება
-მარი არ ვიცი როგორ გითხრა მაგრამ შენ ყველაფერი იცი-დაბნეული აბობს სანდროს
-კი ვიცი-აკანკალებილი ხმით ძლივს ამბობს
-არ ვიცი რა გითხრა, ხომ იცი სალი მიყვარს
-ესეც ვიცი-უკვე ტირის მარი
-ნუ ტირი რა-შეწუხებული უყურებს
-შეიძლება გაკოცო?-გაუბედავად ეკითხება მარი
-რაა?-გაოგნებულია სანდრო
-ძალიან გთოვხ, მე.. მე უბრალოდ მინდა გავიგო რა გრძნობა, უბრალოდ გაკოცებ მერე კი საერტოდ ვეღარ მნახავ -ხმის კანკალით ძდლივს ამბობს
-კარგი-თანხმდება სანდროს და მარის გავარგვარებულ ტუჩებს კოცნის
-მადლობა-დაბნეული ამბობს მარი
-გაგაცილებ სახში-ამბობს სანდრო
-მადლოა სანდრო, სალი გელოდება-ტკივილით აბობს და ნელა სცილდება
3 თვე გავიდა, ზაფხულიც მოიდა მაგრამ მარისთვის არა, კაფეში მიმტანად დაიწყო მუშაობა დილით მიდი და ღამე მოდის, ნინისთან და გისთან აქვს მარტო ურთიერთობა სხვა არავისთან. ისიც გაიგო რომ სამდრო სალის შეურიგდა და მალე ქორწინდებიან კიდეც, ყველაფერის მიუხედავად გაუხრდა საყვარელი ადამიანის ბედნიერება
მაგრამ ეს თავის ტკივილი არ შორდება დღითი დღე უფრო ძლიერდება და გონია რომ თავი უდიდდება, წამლებს სვავს მაგრამ მხოლოდ ცოტახანი უჩერებს
ახლაც კაფეშია და თალებ დახუჭული ფიქრობს, ყველა სღვაზეა წასული კაფე კი ცარიელია უსაქმოდ უფრო გაუსაძლისია მის ასებოდა
2 გოგო და 3 ბიჭი შემოდი კაფეში, უსიამოვნოდ ახელს ჩაშავებულ თვალებს და სიკვდილს ნატრობ, სალი და სანდრო, წელზე შემოხვეული ხელი, ბედნიერი ღიმილი, და ულააზესი სალი
ფეხის თერებით მიდის მათკენ და ხმის კანკალით ეკითხება თუ რა უნდათ
-მარი ტო? -გაოგნეული იძახის თორნიკე და აშტერდება
-კი-ისევ კეტილად იღიმის
ახლაღა შამჩნია სანდრომ და ინტერესით შხედა მერე სალის შეხედა და საფეთქელზე აკოცა თითქოს მიხვდა რომ კარგი არჩევანი გავაკეთეო
-აქ რას აკეთებ?ან სად დაკარგე? რამდენიხანია არ გვინახიხარ-კითხვები მიაყარა თორნიკემ
-აქ ვმუშაობ მიმტანად-მხოლოდ ამაზე უპასუხა-რას მიირთმევთ?-ისევ გაიმორა კითხვა
მალე შეკვეთა მიუტანა
-მარი ხვალ ჩემი დაბადების დღეა და გამიხრდება თუ მოხვალ-ამბობს თორნიკე
-არამგონია მოვახერხო, მაგრამ მადლობა და წინასწარ გილოცავ-გულწრფელად ულოცავ
-იქნებ მოხერხო?-არ ნებდება
სანროს კი უკმაყოფილო სახით უყურებს
-ვეცდები, გემრიელად მიირთვით-უღიმის და მაგიდას შორდება,
მალე მიდიან ძველი ნაცნობები მარი კი სამუშაო დღეს მათავრებს და სახლისკენ ლასლასით მიდის
სახლსში მისული ნინის ურეკავს
-ნი გამო რა ჩემთან, თავი საშინლად მტკივა და მეშინია-ტირილით ამბობს
-კაი რა გატირებს მოვიდვარ და წმალიც მომაქვეს ნუ გეშინია შენ
-კაი გელდები ოღონდ მალე
დივანზე წვება, გაუსაძლისს ტკივილს გრძნობს მაგრამ ეს ტკივილი იმას ვერ შეედრება რასაც გული გრძნობს, სუნდთქვა უნელდება და თითქმის აღარ სუნთქავს
ნინი სწრაფად შდის ოთახში
-დაიძდინ შე მაწაკოო? მე კიდევ გული გამისკდა-ამბობს სიცილით და მარისკენ მიდის, სახეზე ჩამოყრილ თმებს უწევს და ცდილობს გააღვიძოს
-მარიი ნუ მაშინებს რა- ძლივს ამბობს-თვალები გაახილე-უშედეგოდ ცდილობს გააღვიძოს
მარის აღაც თავი სტკივა არც გული .. მას სუნთქვას აღარ აწუხებს

---------------------------------------------------------------თქვენი შეფასება მაინტერებს... იმეიდა მოგეწონებათ, მაგრამ მგონი სულელობა გამოვიდა :დ