-ნინა გაიღვიძე რა უკვე მოვედით
-კაი რა ნატ ცოტაც რა
-აუ სულ როგორ უნდა გეძინოს ეს ხომ პირველი ექსკურსიაა ამ წელს
-კაი რა ქალო ნუ გამოხვედი დედაჩემი სანამ ავოტუსში ვართ მაცადე რა დავიძინო
-კაი რაა
-ჰეი გოგოები რა ხდებაა?(წინა რიგიდან გადმოყო თავი ნიკამ)
-არაფერი დაგვაცადე რა(შეუღრინა ნატამ და თვალები დაუბრიალა)
-ამას კიდევ ძინავს ტო(დააიგნორა ნატას ნათქვამი)
-ჰეი... კი არ მძინავს თვალს ვატყუებ ახლა კი მიტრიალდი ნამდვილად არ მინდა ის განმეორდეს რაც წინა წელს გააკეთე(მე)
-კაი ნუ გამახსენებ
ნიკა ცოტა ხანი მიბრუნდა მაგრამ ნახევარი საათის მერე ისევ მოტრიალდა სახეზე ისთი ფერი ედო ნატასს თძქმაც არ უნდოდა უკვე ასადგომად ემზადებოდა
-გოგოებო ჩქარა უთხარით ავტობუსი გააჩერონ
ამის გაგონებაზე ნატა შეხტა უცებ გაიქცა მძროლიკსენ მძღოლმაც დაამუხრუჭა მაგრამ მისი დამუხრუჭება და ჩემს მუხლებზე ნიკას რწყევა ერთი და იგივე იყო ,,ესეც ჩემი ბედნიერი ექსკურსია,, ვთქვი ჩემთვის
-ბოდიში ნინა (თქვა ნიკამ და პირი სახელოთი მოიწმინდა)
-ფუუ ღმერთო რა საძაგლობაა რა დეგენერატი ხარ არა რა ხომ ვუთხარი ნატას უკან დავჯდეთქო მაგრამ არა აიტეხა წინო რა წინ რომ დაჯდება მალე ჩავიდოდა?ღმერთო ახლა ასეთმა როგორ უნდა ვიარო შემომხედე ნიკა ახლა რაუნდა ვქნა მე
თან ესეთ კარგ ამინდში წვიმდეს მაინც ხალხი არ იქნებოდა გარეთ
ამ ალიაქოთში ნატაც მოვარდა და მეც მამისმკვლელი თვალებით შევხედე
-რახდება?(ნატა)
-რა და ნახე რა მშვენივრად დაიწყო დილა
ხო მართლა სულ დამავიწყდა მე ნინა ვარ ავალიანი მეთორმეტე კლასელი მაღალი გამხდარი შავი თმით და ნაცრისფერი თვალებით ხოლო ის ნატაა ქერა თმით და ცისფერი თვალებით ქერას კვალობაზე არცისესულელია ეს კი ვისი ნარწყევიც ჩემს მუხლებზეა ნიკა ბარნოვია როგორც მიხვდით მგზავრობას ვერ იტანს და ჩვენ კლკასელები ვართ. მშობლები? ჰმ... მშობლები საზღვარგარეთ არიან აგერ უკვე 7 წელია რაღაც კომპანია აქვთ მეც როგორც მათ ერთდერთ შვილს არაფერს არ მაკლებენ და ახლა კი სად მივდივარ მსოფლიოში ყველაზე მოსაწყენ ადგილად რომელსაც საამარეს ვეძახით მე და ნატა იმიტომ რომ მთელს დედამიწაზე ყველაზე მეტად ეს ადგილები მეჯავრება სულ სიჩუმეა და იქ ძირითადად მოხუცები დადიან ეს მუზეუმია დროც მალე გავიდა და უკვე თითქმის ჩავედით ადგილამდე მე კი აქ ასეთი ვზივარ ,,რა უნდა ვქნა? რაღაც უნდა მოვიფიქრო იქნებ მე არ წავყვე მაგრამ აქ რა ვაკეთო ამ დიდღიპიან ავტობუსის მძღოლთან რომელმაც ვერ შიგნო რომ ავტობუსში ხალხი ვართ და სიგარეტი-სიგარეტზე არ უნდა მოწიოს ამასთან რას გავაკეთებ ნინა იფიქრე იფიქრე გულში ველაპარაკებოდი ჩემს თავს
-ბავშვებო მოვედით(შეგვახსენა მასწავლებელმა)
,,ჩაწყვიტე ხმა,,(ვთქვი გულში მასწავლებლისმ მმიმართულებით) რაღა ეხლა მოვედით
-აუ ნატა რამე უნდა მოვიფიქრო ნამდვილად ესეთი ვარ წამოვალ
ავტობუსის კარი გაიღო და დაბლა ჩავედით ,,კაი მზე და ირგვლივ ბლომად ხალხი არა ესეთი ვერ გამოვჩნდები,,
-ნატ ეს რა არის?
-რა თავს იდებილებ ვერ ხედავ სტადიონია
-ხოო მაშინ ერთი იდეა მაქვს
-არა არა გამორიცხულია ეხლა არ თქვა იმას ვაპირებო რასაც მე ვფიქრობ
-ხო ზუსტად წამოდი წამოდი მიდარაჯე მირჩევნია ვინმე ფეხბურთელის ფორმით ვიყო ვიდრე ამ ტანსაცმლით
-ეს სიგიჟეა ნინა ვინმემ რომ გაიგოს..
-ხოდა მომეხმარე და არავინ გაიგებს
-კარგი შარი მყევხარ
-ნურასვიზავთ ამისმერე ერთწყვილ ტანსაცმელს ვატარებ
თვალი ჩავუკარი ხოლო თითები კი უკან გადავაჯვარედინე და წავედით
-იმედია იქ გასახდელი არის
-კაი რა ნატ იქნება აბა რა მთვარია შენ ისე მოიქცე როგორც საჭიროა და აქედან ისე გავიპაროთ რომ კლასელებმა და მასწავლებელმა არ დაგვინახოს
-კაი რა ერთი იმას ხედავს შუა გაკვეთილიდან რომ ვიპარები და მეორე ამას დაინახავს
ამაზე გულიანად გადავიხარხარეთ
-კაი კაი წამო
მივედით ოთახებს ვათვალიერებდი ერთ ოთახში ბევრი ტანსაცმელი და კარადები დავინახე ,,ალბათ ესარის,, გავიფიქრე და ნატას დავუძახე რომელიც ყოველი კარის წინ თავს დახრიდა ხოლმე რომ ფანჯარაში არ გამოჩნილიყო
-მოდიაქ ქალო
-ჩუ გოგო არ მინდა რომ ვინმემ დამინახოს. აუ ეხლა იცი რა ვიფიქრე? აქ ეხლა თამაში რომ იყოს რა ვქნათ?
-ხოდა ვიღაც დღეს უფორმოდ დარჩება მოდი აქ დადექი
-კაი კაი
-იცოდე ვინმე რომ მოვა რამეთი მიმანიშნე
-კაი
შიგნით შვედი და ფორმებს დავუწყე არჩევა ,,ფუ ამას რა სუნი აქვს,, ,,ფუ ეს რა ჭუჭყიანია,, და შმდეგნაირი კომენტარები ბოლოდ როგორც იქნა ვიპოვე სუფთა ფორმა რომლესაც არანაირი სუნი არ ასდიოდა ,,მმ სუფთა ბიჭი,, გავიფიქრე ჩემთვის შარვალი გავიხადე და ეს შორტი ამოვიცვი მერე მაიკა ნუ იქვე შავი ქუდი იდო ალბათ ესეც ამისია,,ალბათ მელოტი ბიჭია და ქუდს ხმარობს,, ჩემს ნათქვამზე მეთვითონ გამეცინა ,,რას ბოდავ მაგის დროა,, გამომეხმაურა ალტერ ეგო ,,ხო ხო მართალი ხარ,, დავუბრუნე პასუხი ჩემი თმები ქუდში შევმალე ის რომ ერთი ღერიც არ მიჩანდა ვინმეს რომ დავენახე ბიჭი ვეგონებოდი წამოსვლას დავაპირე ,,ჰუჰ გადავრჩი,,, ეს ვთქვი და კარის გაღება და ზოლიანი მაიკიანი კაცის შემოსვლა ერთი იყო სავარაუდოდ ეს მწვრთნელი იყო
-,,ნომერი 19,, აქ რას აკეთებ ახლა სტადიოზე არ უნდა იყო და არ ხურდებოდე
,,მემგონი ამ კაცს მხედველობა აკლია ვერ ხედავს რომ გოგო ვარ,,(გავიფიქრე ჩემთვის)
_ჰმ იცით მე გოგო ვარ
-გოგო კი არა გუნდის კაპიტანი ხარ ახლაკი აწიე შენი ტრ*კი და წამოდი სტადიონზე
მის ამ სიტყვებს წარბების აწევით ვუპასუხე არა მართლა თვალებიდან უჭირს დანახვა ნატა რაღა იქნა ხო უთხარი მიდარაჯე თქო სხვა რა გზამქონდა მაგრამ რანაირად უნდა მეთამაშა აზრზე არ ვიყავი მხოლოდ ის ვიცოდი რომ ბურთი უნდა გამეტანა კარში მარა ჩემი კარი რომელ მხარეს იქნებოდა ღმერთმა იცის ,,შარში ვარ,, ფეხზე წამოვდექი მწვრთნელმა ერთი მითავაზა
-ეე მეტკინა
-კაცი ხარ და გაუძლებ
აუ რაღა ეს ნომერი ავირჩიე სხვა არ იყო თან პირდაპირ გუნდი კაპიტანის ფორმა...სტადიონზე შევედი და ჩემი ფორმის ფერები დავინახე მათკენ წავედი თავდახრილი იქ მივედი და ვიღაც ბიჭის გვერდით დავდექი და მის მოძრაობებს ვიმეორებდი რამდენჯერმე შემომხედა და გაიცინა
-რასაკეთბ
ვერაფერი ვუპასუხე ვიფიქრე არც ეს არ დამიჯერებდა რომ გოგო ვიყავი
-შენ რა ფეხები გაიპარსე?
,,ფუუ რა საზიზღრობებს ამბობს,, მაგრამ მის ნათქვამზე თვი დავხარე
-ენა ჩაგივარდა?
-არა
-აბა გაციებული ხარ?
-არა
-აბაა? ლუკა მითხარი მაშინ რატომ ლაპარაკობ გოგოსავით?
აჰა ლუკა ესეიგი ამ ფორმის პატრონს ლუკა ჰქვია... თუმცა არაფერი ვუთხარი ,,ნუთუ მართლა ასევ ვგავარ ბიჭს რომ ვერავინ ვერ ხვდება რომ გოგო ვარ ,, სასტვენის ხმა გაისმა რაც იმის მანიშნებელი იყო რომ თამაშის პირველი ტაიმი იწყებოდა ,,ვაიმე დამერხა,, თამაში დაიწყო რამდენი პასიც მომცეს იმდენს ხან ფეხი ავაცდინე ხან ვერ მივიღე ხარ ზედ დავადექი და გადავიქეც შემდეგ ის ბიჭი მომვარდა
-რასაკეთებ ...
ამ მწვრთნელს კიდევ სულ ჩემი სახელი ეკერა პირზე სახელი რა ნომერი ,,მეცხრამეტე რასაკეთებ,, და კიდევ მრავალი სხვა ბოლოს უკვე ვეღარ ვუძლებდი და შსვენებაზე იმ ბიჭთან მივედი
-შენ ხომ არ გამო*ლევდი რასაკეთებ სტადიონზე ბურთი კარში უნდა გაიტანო და არა კარიდან გამოიტანო
-მისმინე რაღაც უნდა გითრა, გითხრა... კიდეც და გაჩვენო გასახდელში წამომყევი
-რაუნდა ქნა? მაჩვენო? ისეთი არაფერი გექნება რაც მე არ მაქვს
,,ფუუ რა ამაზრზენი ვინმეა,,
-უბრალოდ მოკეტე და წამოდი
-კარგი მოვდივარ
გასახდელში შევედით ორი წუთი დამჭირდა რომ აზრებისთვის მომეყარა თავი და როგორ მე დამწყო
-ჰა ეხლა ამოღერღე
-მოკლედ მე გოგო ვარ
ამაზე სიცილი აუტყდა
-რა მოწიე? რა გოგო ხომარ გაგიჯდი
-მე სერიზულად ვამბობ
-კაი რითი დამიმტკიცებ
ქუდი მოვიხადე და ჩემი წელამდე გრძელი თმა ჩამომეშალა
-ოხ შენი მართლა გოგო ხარ მეცარავთქვი რეტიანივით რატო დარბიხარ თქო
-ხო გოგო ვარ
-აქ როგორ მოხვედი ან ლუკა სადარის
-მერავიცი ლუკა ვინ არის აქ კი ჩვენი კლასი ექსკურსიაზე ვართ და ერთი ჩემი კლასელმა ჩემზე არწყია
-ფუუუ
-მაცადე მოყოლა ვიცი რომ საზიზღრობაა
-მოიცა და შენ ბიჭების გასახდელში გამოიცვალე
-ხო ასე გამოდის
-აუ ლუკაა გამახსენდა კაფეში უნდოდა გასვლა და როცა თამაში დაიწყება 10 წუთით ადრე დამიძახეო და ახლა ყველას შენ გონიხარ რომ ლუკა ხარ მაგრამ სინამდვილეში ის ისევ კაფეშია და გონია რომ ჯერ არ დაწყებულა თამაში აუ რა შარში ხარ
-ეგ შენც რომ არ მითხრა მეც ვიცი რომ შარში ვარ ახლა კი ერთი იდეა მაქვს მწვრთნელთან მიდი და უთხარი სათადარიგოზე დამსვავს თუ არ გინდა უარესის მაყურებელი გახედ და თამაში წავაგოთ
-ჰა უარესი რაღა უნდა იყოს თამაშს კი ისედაც ვაგებთ
მრისხანე თვლებით შევხედე
-კაი კაი ხო მივდივარ
-მიდი...ისაა..
-ოჰ რატი, რატი მქვია
-მე ნინა
10 წუთი ვიყავი გასახდელში რატი არ ჩანდა შემდეგ ისევ სასტვენის ხმა მაყურებელთა ოვაციები ისევ სტატიონზე მომიწია გასვლა თმაში დაიწყო მეც ისევ სტადიონზე დავრბოდი მაგრამ ახლა სათადარიგოზე არ უნა ვიჯდე? ვკითე ჩემს თავს რატი სადღაა ანგარიშს შევხედე 3-0 მოწინააღმდეგეების სასარგებლოდ მწვრთნელისკენ გავაპარე მზერა მის უკან კი დავინახე რატი რომელიც სათადარიგოზე იჯდა ,,ღმერთო ეს ბიჭი რასულელია მე დამსვასთქო ეს ვუთხარი განა შენ დაჯექი თქო რატის ვუყურებდი რომელმაც თავისთვის ჩაილაპარაკა რაღაც სავარაუდოდ ბოდიში მომიხადა მე კი უაზროდ გავაგრძელე სტადიონზე სირბილი


თამაში დასრულდა 5-0 მოწინააღმდეგეების სასარგებლოდ აქედან კი ერთი ჩემი გატანილია ისიც ჩემს კარში გასახდეელში შევედი ყველაბიჭისგან ზურგით შევბრუნდი
-ლუკა რა გჭირს პიდარასტი გახდი?
არაფერი მითქვამს
-ლუკას ბიჭების რცხვენია (აყვა მეორე)
-ჰეი მოკეტეთ ყველამ უთხრა რატიმ
მე გარეთ გავედი
-აპატიე მათ ხომ არ იციან რომ გოგო ხარ
-არაუშავს ჩემი ბრალია
-მისმინე ლუკას დავურეკე და ყველაფერი ვუთარი
-რაა გაგიჟდი
-მაინც ხომ გაიგებდა ახლა კი წამომყევი
-სად ?
-მან თქვა ტანსაცმელი უყიდე და ჩემი ფორმა დამიბრუნოსო
,,ღმერთო რა სირცხვილია ,, ეგრე გინდა ნინა მეტის ღირსი ხარ,, გამოვლანძღე ჩემი თავი
-წავედით ...
ყველა მე მიყურებდა ქუჩაში გოგო რომლიც ფეხბურთლის ფორმით დადიოდა აქ ხომ ყველაფერი უკვირთ
-ისე თქვენ ამ ქალაქის გუნდი ხართ?
-ჰმ არაა ბათუმის
-რააა(მეხომ ბათუმში ვცხოვორბ მაგრამ არ ვიცნობ ამათ ან საიდან უნდა ვიცნობდე ფეხბურთზე პირველად ვიყავი)
-ხო რა არ იცი ბათუმი?
-კი ვიცი
მაღაზიაში მივედი უბრალო ცისფერი ჯინსი შავი მაიკა და შავი კეტები ავიღე
-ვსო მეტი არაფერი გინდა?
-არა არაფერი
-კაი წამო მაშინ ფორმა არ დაკარგო მისამართს მოგცემ ბათუმში სადაც ცხოვრობს დღეს მივდივართ ჩვენ და მერე მიუტანე
-რაა მეუნდა წაუღო? გამორიცხულია შანსი არაა მე არ წავუღებ იქნებ შენ წაუღო და საწყალი მშერი კატის თვალებით შვხედე
-არა მან თქვა რომ თვითონ მომიტანოსი
-ვაიმე რა შარში ვარ(ხმამაღლა მომივიდა სიტყვები)
-ხოო ნუიტყვი კაი რა იყო კიარშგჭამს
,,ჯანდაბა ესღა მაკლდა,, მისამართი დამიტოვა მეც უკან დავბრუნდო ჩემს ავტობუსში ავედი და ისევ ჩემი დაგილი დავიკავე არავინ არ იყო ჯერ დაბრუნებული ნეტავ ამდენი ხანი სადარიან 15 წუთ მერე ყველა შემოლაგდა მათ შორის ნატაც გვერძე მომიჯდა მეკი მაშნვე დაავაყარე საყვედურები
-გოგო ეს რაგამიკეთე? რატომ დამტოვე?
-ჩემი ბრალი არარის მწვრთნელი შემოვიდა და რატომ უყურებ ბიჭებსო ძალიან შემრცხვა მერე გარეთ გამოამგდო და მასწავლებელმა დამინახა და წამიყვანა
-რაააა
-შენ სად იყავი
-ფეხბურთი ვითამაშე
-ღადაობ?
-არა ნახე ფორმაც კი მაჩუქეს (და ცხვირწინ ავუფრიალე)
-სერიოზულად?
-ხოო სერიოზულად ეს ფორმა უნად ჩავუტანოდღეს პატრონს ბათუმში იქ ცხოვრობს
-მოიცა და ჩვენც ბათუმში ვცხოვრობთ
-ვაა მართლა კაი კაცო
-შარში ხარ
-ეგ შენ რომარგეთქვა მეც კარგად ვიცოდი
ბათუმში ჩავედი სახლში მივედი შხაპი მივიღე ფორმა და ნაყიდი ტანსაცმელი გავრეცხე ერთად დავალაგე მერე მისამართი და ტანსაცმელი ავიღ და ფორმის დასაბრუნებლად წავედი...