სულში ჩაიბუდა სევდამ და ცრემლებმა,
გულში ჩაგროვილა ნაღველი დარდი,
მსურდა სამუდამოდ ძლიერ გყვარებოდი,
გრძნობა არ გამხდარიყო ვით მძიმე ბარგი,

სულში იასამნებს ფერი შეუცვლია,
დამჭკნარა რატომღც ლარნაკში ვარდი,
შენი დავიწყება მე არ შემიძლია.
რადგან ბავშვური ოცნებით ძლიერად მწამდი,

სულში აპრილია,,მაგრამ მეოცება,
გულის დარაბებს ხომ მილეწავს ქარი,
თვალში ცრემლებია,,,გრძნობის გაოცება,
დღეს მე ვარ რატომღაც სულელი ქალი,