აი ჩავცქერი ძველის ძველ სურათს,
რომელზეც წერია: "ის მაინც ბრუნავს",
ბრუნავს? ბრუნავს და თან როგორ ბრუნავს,
თუ გიფიქრია შენზე ვინ ზრუნავს.

სურათში პატარა, ეხლა კი დიდი ხარ,
რითმა არ მყოფნის რამდენად მინდიხარ,
მინდიხარ პატარაც და დიდიც მინდიხარ,
შენ კი მაჯერებ რომ მაგრად გკიდივარ.

გკიდივარ? არა! მაგის არ მჯერა,
დამალვა ჯობდა ვიდრე გამხელა,
მარტო მე ვიცი, შენა ხარ მელა,
რომელზეც ალბათ ნადირობს ყველა.

პატარავ, სტრიქონს გრძნობით აღიგწერ,
ჩვენი შეხვედრები გრძნობებს აღვიძებს,
ვერ დაგიმალავ, უბრალოდ მაგიჟებს
როცა ეგ თვალები რაღაცას მანიშნებს.

ავტორი: გიო უკლება (მე)