ეს იყო ჩვენი პირველი ტანგო,
შენი ხელები ჩემს გაშლილ თმაში,
მე შენ არასდროს ,არასდროს დაგთმობ,
ყოველ შენს სუნთქვას უჩუმრად დავთვლი.
ეს იყო ჩვენი პირველი ტანგო,
შენი ტუჩები თბილი ჩემს შუბლზე,
ამბობ :,,არასდროს დაგტოვებ მარტო''
და ეს სიტყვები დაგეტყო პულსზე.
ეს იყო ჩვენი პირველი ტანგო
მახსოვს,რომ მოვწყდით წამით სამყაროს,
არ ვიცი ვიღაც ურჯულო რატომ
ცდილობს ერთმანეთს უხმოდ გაგვყავროს.
ეს იყო ჩვენი პირველი ტანგო
ათრთოლებული ხელები წელზე,
ვცდილობ რომ გრძნობა თავიდან ვმართო,
მაგრამ უშენოდ წამითაც ვერ ვძლებ.
ეს იყო ჩვენი პირველი ტანგო
წვიმის ხმისა თუ მუსიკის ფონზე,
იმ დღის მომენტებს ზედიზედ ვაწყობ
და ვეღარაფრით მოვდივარ გონზე.
ეს იყო ჩვენი პირველი ტანგო
ერთი ,ორი თუ სამი ნაბიჯი,
შენს ჩახუტებას უჩუმრად ვლამობ,
ჩამეხუტე და უცებ გავგიჟდი.
ეს იყო ჩვენი პირველი ტანგო
ჩემი და შენი , ჩვენი ერთობის,
ვფიცავ არასდროს დაგტოვებ მარტო,
ჯანდაბა ყველას -შენში ვეფლობი.


ეს იყო ჩვენი პირველი ტანგო,
მე შენ არასდროს არასდროს დაგთმობ!!!
ანა ზეიკიძე