ცამ იწვიმა მხოლოდ მისთვის,
რომ შევხედოთ ფეხქვეშ მიწას,
ღრუბლებს მიღმა ხედვა ნისლის,
მინდა ვთქვა რომ კარგს არ გვიზავს.
საქართველოვ, ჩემო დედავ,
შენს სულში დღეს რეკენ ზარებს,
რას ფიქრობენ ახლა ნეტავ,
ან ჩვენ ტანჯვას როს გვაკმარენ.
ვინღა დარდობს ქვეყნის ამბავს,
ყველა ეძებს ხვალის სარჩოს,
არ არჩევენ – არც კარგს არც ავს,
კარგის თქმისთვის სურთ მიმახრჩონ.
ცუდს რომ ვამბობ კარგს არ ვავნებ,
მე ბევრს ვხედავ ქართველ ვაჟკაცს,
მათ - სახელად ჩემიანებს,
ყველა მათგანს ვარქმევ ძმაკაცს.
მომავლის იმედს ვერ შევეხები,
ან მე ვინ მომცა ამის უფლება,
გახსოვდეს გყავდი ერთი ჭაბუკი,
სახელად გიო, გვარად უკლება.