ახლა მე შენს მონატრებას ვეფერები...
გაზაფხულდა.
ის წარსულის ჭრელა-ჭრულა მოგონება
განადგურდა...
დავივიწყე, თუმცა მერე კვლავ დაბრუნდა:
მონატრება, უშენობა, რაც არ მსურდა...
ია-ია, ენძელა და გვირილები...
გაზაფხულდა!
ჭრელა-ჭრულად ვირთვები და ვიღიმები,
თვალხატულავ.
არე-მარე სადედოფლოდ დახატულა,
შენ კი სად ხარ,
რად არ ჩანხარ ჩიტისგულავ?!...
ია-ია ლურჯთვალა და გვირილები...
მიღიმი და ვიღიმები!...
სულ დავპუტე გვირილები!!!
ვიღიმები...