ალბათ ორაზროვნად ნათქვამს,
გრძნობით მოგიქსოვენ ფიქრებს...
მერე ოცნებებში ნაგლად,
ურცხვათ ჩათითხნიან თითებ.
იქით შეგტენიან ღალატს,
ჟამზე მოზიდავენ მშვილდებს
ჩქარი ნაბიჯებით წავლენ
თითქოს, აკავებდეთ ვინმე...
თანაც აგიხვევენ თვალებს,
ზურგში ჩაგარტყავენ ლახვარს,
მერე მონახავენ ვისმეს,
ვინმეს,უზნეოს და ახვარს
ისევ დაკარგავენ თავებბს
პატივს აიყრიან თავად ...
არც კი ითავსებენ ფიქებს,
რომ ერთხხელ იქნება და მათაც ,
ასე მიიატოვებს ვინე
მერე მიხვდებიან ალბათ,
თურმე როგორ ტკივილს ითმენ....

შენში მოგუდული ფიქრი,
სადღაც მოდუდუნე რითმა,
წელში გატეხილი სხივი
ფიქრით მოჭირლხლული მინა.
სულში ჩაწყვეტილი სხივი
(გარდამავალია წამი)
წამი როცა ყველას ძინავს
ვისთვის გათენება სიმწრის,
ვისთვის სანატრელი დილა...