მე შენში ვხედავდი იმ სილამაზეს,
რომელიც ირგვლივ არ არსებობდა,
მე შენს თვალებში ვხედავდი ნარეკლს,
რომელიც ჩემგან ისახებოდა,
სარკმელზე დებულ ანთებულ სანთელს,
ქარი ჩააქრობს,
კამკამა ცაზე გაჰფანტავს ღრუბელს,
მე შენ მძინარეს გაკოცე წუხელ,
წვიმას ვაგლეჯდი მოგონებებს შენით გაჟღენთილს,
ეხლა კი ვუცქერ დაორთქლილ მინას,
და ისევ ვუსმენ იმ ქარის ბდღვინვას,
უშენოდ გასულ ყოველ წამს,
ქონდა იმედი დაბრუნებისა,
და მე მწამს შენ არ გევხარ სხვას,
არ ვგევარ უკიდეგანოდ ბობოქარ ზღვას,
იცოდე ერთი ნურასდროს,
ნუ შემადარებ სხვას!!!