შემოდგომამ თავისით მაიღწია პიკს,
ქარი ხეებს აცეკვებს,მეღიმება,ცრის.
გარეთ ცივა და გულშიც ბადებს ყვავილებს,
ყვავილები ამ ზამთრის ჩვენკენ მოიწევს

შემოდგომა ბადებს რომანტიკას ლამაზს,
მიღიმიან შორიდან და მიკრავენ თვალს.
მაგრამ გული თავისით მას არ უღებს კარს,
ის ხომ სხვისკენ მიიწევს,შორს უნათებს გზას.

ბედნიერების მჯერა მხოლოდ შენს ირგვლის,
ფოთლებს მიღმა მჯერა ჭრელი გრძნობების.
წვიმის შხეფები მაკრთობს,ვერ გისწორებ თვალს,
შორს ხარ ჩემი არ გესმის,გელანდება სხვა.