,,გულები, თურმე, სკდებიან უცებ,
გული ყოფილა საზომი წუთის,
გული ყოფილა პაწია ყუნწზე
დაკიდებული ვეება ყუთი;


და აბა, როგორ გაუძლებს მერე,
ყუნწი, რომელიც ფოთოლს ძლივს იჭერს,
დაფარულ ცრემლებს, დაკარგულ იმედს
და დანებივით პრიალა იჭვებს????"






თუკი თვეს, მოტაცებულს
სიმშვიდით სძინავს,
რა დააშავა სულმა
ძლიერ რომ ცივა.
რამდენი კითხვა იბადება
რამდენი ქრება,
პასუხი არ ჩანს,
ხოლო კითხვები
კითხვებად რჩება !