პირველ ნააზრევს,ჩემგან მცდრად აღთქმულს,
მმრავალი კაცი შეუცდენია,
თითეულ მათგანს,სიმართლედ მცდარი,
წარმოდგენები შეუძენია,
ერთი შეხედვით ვინმეს შეცნობა,
ამ ქვეყნად არვის არ შესძლბია,
არვინ იცის რა ხდება სხვის გულს,
მას რა ვარამი გადაჰხდენია,
ერთს ლოთად ჰრაცხავს,
მეორეს-მრუშად,
მის გულში მას არ ჩაუხედია,
ვერ სწვდება ბევრი ამ ხალხის ტკივილს,
მათი მზერა კი ამაზრზენია,
ცხოვრების გზაზე ხალხის დაცემის,
მიზეზი მუდამ მწარე ხვედრია,
გულის სიღრმეში საბაბი ვიცით,
მაგრამ თავს ვმართებთ ჩვენ ამნეზიას...

*************************

ერთხელ ამ საიტზე სტატია წავიკითხე,რომელიც მსგავს სიტუაციას ეხებოდა.სტატიის წაკითხვის თანავე ჩემი ერთი მეზობელი გამახსენდა.არაერთხელ მინახავს სიმთვრალისაგან შუა გზაზე,სიმთვრალისაგან ჩაძინებული,და სიმთვრალის გამო ცოლის მიერ სახლიდან გამოგდებული,კოკისპირულ წვიმაში ხეებს რომ აფარებდა თავს...
თავიადან მის შემხედვარეს ზიზღი მეუფლებოდა,ყველას ოჯახში შდიოდა,ყველგან დასალევს ითხოვდა.შავ სამუშაოს ითხოვდა ერთი ჭიქა არყის გამო,და ყოველთვის ყველას დაცინვის და ლანძღვის ობიექტი ხდებოდა.მეც პატარა,უცოდინარ ბავშვს სხვა საქმე არ მქონდა,და სიტყვიერად ვამცირებდი მას.(ახლა ამ ფაქტს ძალიან განვიცდი)...ერთ-ერთი ასეთი საქციელის შემდეგ,ბებიამ მომიყვა მისი ისტორია:ცოლი გვიან შეირთო,და არც მასში გაუმართლა,დარეჯანი(მისი მეუღლე)უნაყოფო აღმოჩნდა,ოცი წელი მკურნალობდნენ,მაგრამ შედეგი არც ამან გამოიღო.ბავშვის აყვანას აზრი არ ჰქონდა,აღარც ერთს არ შეეძლო მისი გაზრდა,ამ ზემოთხსენებულმაც დარდის სასმელში ჩახრჩობა დაიწყო...
ისტორიამ სულიერად მიწასთან გამასწორა,საკუთარი თავი შემაძულა,მაგრამ ეს სხვა ისტორიააა...

პირადი გამოცდილებიდან გამომდინარე,ვერ ვიტყვი რომ რჩევას გაძლევთ,მე საიდან იმდენი ცოდნა,რომ თქვენ რაიმე გირჩიოთ,უბრალოდ გეუბნებით,ნურასოდეს შეაფასებთ ადამიანს ერთი შეხედვით.შესაძლოა სამომავლოდ ამის გამო თავი ძალიან ცუდად იგრძნოთ...