ჩემს გულს,მარიამს,

წმინდა სანთლიანს,

ლამაზ წარბას და ცისფერ თვალიანს.

მის სულიც ასე,სიცოცხლით სავსე,

სილამაზეს და მშენებას აფრქვევს.

ჩემო პატარა,თვალებხატულა,

ეს სილამაზე შენ ვინ გარგუნა?

რად ამირიე შენ მე თვალები?! გადარეული დავიარები.

ჩვენ შორის გაჩნდა პატარა ბზარი

სულ ათი წელი,თუ რაღაც არის,

მაგრამ ეს წლები უდრიან ათასს,

რადგან ცოვრება მიყვება ზღაპარს.

რატომ?! რატომ?! არ ვიცი რატომ,

მაგრამ მე მჯერა დღეს ჩემი ზღაპრის.

ეს სათნოება სადმე დამალე

თორემ მაგონებს მე იგი აპრილს.

და დიახ, ასე,ამ მოკლე სტორფში

მე დავამთავრე ამ ლექსის წერა

მოდი,დრო მივცეთ და ჩვენც გავიგებთ,

თუ რას გვიმზადებს ეს ბედისწერა.



****************
საღამო მშვიდობისა ჩემო ძვირფასებო. მოკლედ,ეს არის ჩემთვის ძალიან ძვირფასი ადამიანის შემოქმედება და მომინდა რომ ასე უცებ თქვენთვისაც მენახებინა.მინდა გაითვალისწინოთ რომ ის სისპემატიურად არ წერს და ეს ლექსიც წლების შემდეგ უცებ შემოეწერა. მუდამ თქვენი ელი. <3