ტურფა ასულს
ვარდის კოკორს,
თვალებ ხატულს
თუთის ფოთოლს .

ლექსით გხატავ
თვალით გხაზავ
სიტყვით გაქებ
მზეს გადარებ.

საუნჯე ხარ სადარები
ჩემს სიტყვევში არდანები.
ცქრიალა ხარ ვითარ წყარო,
ჩემს ეზოში მორაკრაკობ.

ჩაივლი და გულიც მიგაქვს
ვით სიოს თივის ღერო
ლექსი თუარ გამომივა
არა თქვა რომ გიმღერეო.

სიმღერას არად ჩააგდებ
ლექსაც თუ ისევ მიაგდებ,
ჩემს გულს ქუჩაში გააგდებ
ღამეს დარდიანს გავათევ...