მე შენს თვალებზე დავწერე ლექსი
და ჩუმად შენზე ვუყვები მთვარეს.
კუპიდონს ისარს მე თვითონ ვესვრი,
თუ ჩემს თავს მალე არ შეგაყვარებს.

ამ პატარა ღმერთს ყველა ისარი
გაუჟღენთია ღვინით და შხამით,
მე კი ვჩურჩულებ: "ეს ხომ ის არის,
ვინც მოსვენებას არ მაძლევს წამით?!"

შენზე ფიქრები მქანცავენ ისე,
რომ ვეღარ უძლებს გული იარას
და თუკი წარბებს შემიკრავ ისევ,
ხვალ შხამით სავსეს დავლევ ფიალას.

და თუნდაც გაქრეს სიცოცხლე მწარე,
ეს სიყვარული დამრჩება გულში,
ოღონდ მითხარი დღეს ერთი რამე,
თუ როგორ ჩუმად გიყვარდი გუშინ!

^^^
ძალიან მიყვარს ეს ლექსი ^^