სიცოცხლეში მუდამ მქონდა სილამაზის
აღქმის განცდა,
არასოდეს არ ვეძებდი მე კუნძულებს
დიად განძთა
მხოლოდ მსურდა ლექსი მექმნა,
მოსაწონი ქართველ ხალხთა
მსურდა მათთვის გადმომეცა,
რომ ოცნებაც ერთ დღეს ახდა!
ამისათვის მოვიხმობდი სიტყვებს სათუთად არჩეულს,
მაგრამ ვგრძნობდი,რომ ჩემს ლექსებს
ვერ იღებდნენ, როგორც რჩეულს
ვგრძნობდი და შური მიპყრობდა,
ვიცი ვერ ვედრები რჩეულთ,
თუმცა მჯერა, ცოცხლად ქმნილი
შევქმნი შედევრს გამორჩეულს!
მჯერა ერთხელ გამიღიმებთ,
ტაშიც მიკრათ იქნებ გულით,
მაშინ გეტყვით, რომ ნანატრი
ახდა ჩემი წრფელი გულით!