მე ამ ცხოვრებას პირისპირ შევხდი
და დავინახე,რომ იყო ფლიდი.
სულ მატყუარა გაშიშვლებული,
მე ვერ ვხედავდი იდუმალს მასში.

მას მერე ვფიქრობ,რომ რასაც ვხედავ,
უფერულია,სრულად უგვანო.
ზოგჯერ მგონია,რაც კი ჩემია,
მე აღარ მინდა,აღარ მწადია.

როცა ოცნებას ვიხდენ,ვიღიმი,
მე მალე ვკარგავ ძველ აღმაფრნას.
იცი,რას მივხვდი და რა ვიგრძენი,
დღეს ამ ცხოვრების ფერი შავია.

ყველაფერს ვხედავ მე დღეს ნისლისფრად,
რაც მაქვს მე ის მძულს,სხვას ვეტანები.
რასაც ვერ ვხედავ და რაც შორია,
მე ის მიზიდავ,კვლავაც ის მინდა.

მე დღეს კვლავ მივხვდი,რომ რაც მწადია,
ჩემგან შორსაა და ვერ ვეხები
და თუ ის მოვა ახლოს,შევიგრძნობ,
მე მას დავტოვებ და გავეცლები.

თუკი ოცნება ახდენილია,
ის აღარ არის იმფერ ლამაზი.
ის აღარ არის რაღაც სიწრფელე
და აღარ არის კვლავ სასურველი.

14.12.15