მეგობრებო, მაპატიეთ, არ მინდა ამ ლექსით განწყობა გაგიფუჭოთ. ბედნიერებას გისურვებთ ! ! !


***

ზამთარი ცივია, არ მიყვარს
ადამიანს ჰგავს.
მარტო ვრჩები და ვყვირი , რომ
უშენობა მკლავს.

არა არ ვტყუი, ზამთარი არ მიყვარს
თითები მეყინება,
თუმცა ჩემი თითები ყოველთვის ცივია
ალბათ ყოველთვის შენს სითბოზე ეფიქრება

ეს წყეული ზამთარი მაინც არ მიყვარს,
მიუხედავად თოვლისა,
წმინდა ქათქათა სპეტაკი მასისა
თითქოს სეზონია მწარე გლოვისა.

იცი რას ვგლოვობ, სიმარტოვეს
რომელსაც ვერ თრგუნავს ერისკაცი
თავი დავკარგე, მინდა ვიპოვნო
და ვირწმუნო მაღლა ღმერთკაცი.

ვეძებ, ვეძებ და ვერ მიპოვნია
ეს სულის სიმშვიდეც წყეულიმც იყოს ,
მჭირდება, რა იქნება გამოჩნდეს
და ამ გამოჩენით სიკეთე მიყოს

დავმსგავსებივარ მათხოვარ პოეტს,
სასაცილოა , პოეტს რომ ვამბობ,
რა პოეტია, სიტყვაძუნწი, უგრძნო, ურითმო
გალაკტიონის ხსოვნა , რომ შეურაცხყო

ეს ზამთარი მაინც არ მიყვარს, ცივია
და თვითმკვლელობა უფრო მინდება
წადი მომშორდი შე სუსხიანო,ცივო ქმნილებავ
პაწაწინა სიყვარულიც ნუ წამართვი, მე ის მჭირდება