ისევ დავლიო, ისევ გავჩუმდე,
მომშორდეს ნატვრა გულით დამქონდე,
ბალიშს შევხედავ, ვიცი ვერ მხედავ..
იქნებ ხვალ დილით აღარ მახსოვდე.

ეს ხომ შენა ხარ, რამაც მაცოცხლა,
ვინაც პირველად ნაზად მაკოცა,
ერთი შეხებით გრძნობა გადმომცა,
უცხო თვალებმა ფრთხილად დაგლოცა.

ალბათ ვერასდროს ვერ შეგელევი,
ყოველ ღამ გეძებს ჩემი ხელები,
ამას ხომ მაინც ვეღარ წამართმევ,
შენ სადღაც გძინავს... მე გეფერები.