სიკვდილის მოისმოდა ნაბიჯები...
მსურს აზრები ფიქრებს გავყარო და
დილის ცვარს შერჩენოდა ნაბიჯებად,
გოგონა, ცარიელი სამყაროდან...

სიკვდილის მოისმოდა ნაბიჯები...
არავინ ჭაჭანებდა სიახლოვეს,
ის მზერა, რომელიც რომ მაგიჟებდა,
ვერ ვიგრძენ, მე, იმ თვალთა სიახლოვე..

სიკვდილის მოისმოდა ნაბიჯები...
რეკდა ალავერდის დიდი ზარი,
სულში ნათლის სვეტად ნაბიჯები,
წაიქცა ეკლესიის დედო ზარი.

სიკვდილის მოისმოდა ნაბიჯები...
ელდისგან იატაკი ბზრიალებდა,
ვიღაცა მოდიოდა ნელ ბიჯებით,
და ირგვლივ ირონია რიალებდა.

სიკვდილის მოისმოდა ნაბიჯები...
და ბედზე არვინ იყო სიახლოვეს,
ბაგენო მაჭარით რომ მაგიჟებდით,
რად აღარ გამიკარეთ სიახლოვეს?!

სიკვდილის მოისმოდა ნაბიჯები...
ფიქრები მიაგავდა სასაკლაოს,
ხმა ბუკ-ნაღარის და არბიტრების,
ფარავდა ჩემს მომავალ სასაფლაოს...

სიკვდილის მოისმოდა ნაბიჯები...
კაკუნით, ბაკაბუკით დადიოდა..
მიახლოვდებოდა ხმა ბიჯების,
და გული სწრაფად ადი-ჩადიოდა.

სიკვდილის მოისმოდა ნაბიჯები,
დროა სული სხეულს გავყარო და
ცოდვილ სულს მაჯლაჯუნად აბიჯებდა
გოგონა, ცარიელი სამყაროდან!