ნეტავ ახლა, თუნდაც წამით დამანახა მომავალი,
სიყვარულით სავსე სახლი და ბავშვები ონავარი,
სადაც სითბო შენი სუნთქვის, ჩემს გულს ნაზად შეეხება,
სადაც ორ სულს, შეყვარებულს, ერთად ყოფნა შეეძლება,
სადაც ყველგან დავინახავ გადაფენილს, შენს თეთრ ხალათს,
სადაც ფურცლებს ღამით ნაშრომს დააყრიან უცებ სალათს,
რომ მეტყვიან, მაპატიე, ალ მინდოდა, ალა, ალა,
მე კი ვიტყვი, რომ დავწერე ნეტავ სადმე დამემალა.
სადაც თუნდაც ყველა კედელს ისე უდის შენი სუნი,
საქმიანობ, მე კი გიცქერ, სუნთქვა შეკრულ-განაბული.
შენ წარმოადგენ ძვირფასო, ჩემთვის ცხოვრების მშვენებას,
ნება მომეცი, დავიწყებ ჩვენთვის მომავლის შენებას.