დაუდევრად მიჩქარდება გულისცემა,
ყველა კუნთი მტკივნეულად მეკუმშება,
სუნთქვა ყოველ წუთას უფრო რთული ხდება,
ბახ...ბახ...ბახ...ტვინი მოკვლით მემუქრება!...

ირგვლივ არავისი ხმა არ მეყურება...
ხალხნო!სულიერნო! ნუთუ,მოჰკვდით ყველა,
მე რად დამტოვეთ ბედის ანაბარა...ერთა,
რად დამტოვეთ ნეტავ ამ დაუნდობელ ბედთან...

მომიტევეთ ყველა ცოდვა,წამიყვანეთ მეც მანდ,
თქვენთან,
ნუთუ მართლა ყველა კაცი ილუზიამ გშთანთქათ
ერთად,
წამიყვანეთ სადაცა ხართ,მე რა მინდა მარტოს
ქვეყნად,
მეგობრებო,დეიდებო...ჩემო დედავ!
გეხვეწებით ნუღარ მტანჯავთ,გაჩნდით ჩემთან,
ერთი წუთით,სიტყვას გეტყვით მე სულ ერთსა!
გეხვეწებით!გევედრებით...სად ხართ ნეტავ?!

მენატრებით,სიკვდილამდე მენატრება თქვენი ცქერა!...
მომიტოვეთ შეცდომები...მეყვარებით მე ამ ჯერად...
ძნელი არის რომ დაჰკარგავ ყველას ერთად,
ხალხნო!მოდით!...ნუთუ ჩემი არავის არ გეყურებათ?!...

ვკვდები მარტო!სულიერად ვლპები!...ვხედავ...
ჩემს ტანჯვას და სინანულსა ნუთუ თქვენ ვერ ხედავთ?!
მომიტევეთ ყველა ცოდვა...რად დამტოვეთ ყველამ?!
თუ ასე გსურთ!...მაშ მეც წავალ,წავალ მაღლა,ღმერთთან!...

ბახ...ბახ...ბახ...ტვინი მოკვლით მემუქრება!...