მოდი ადექი და ჰაერს მიმამატე,
მე შენს ინტერვალებს ვითვლი სუნთქვებიდან.
ერთი არ მომწონს და გრძნობა მიამატე,
თორემ ვარსკვლავებიც ვხედავ ხუმდებიან.
მოდი ეგ სუნთქვები ერთად დავითვალოთ,
მერე გამოვაკლოთ სუნთქვებს დარდის კვალი,
მე ხომ შავთეთრობა სევდას გავატანე,
ჰოდა დაანებე შენც ამ "ოხვრას" თავი.
მინდა შენ გხედავდე დილით - გაღიმებულს,
გრძნობა შემოპარულ კოცნებს ვიპარავდე.
ღამით შეციებულს გვერდით მომიწვე და
ჩახუტების გამო საბანს მიმალავდე.
მინდა გაგეღიმოს, როცა გაგაბრაზებ,
მერე ტუჩის გვერდით კოცნა მიმახატე.
ხედავ? მოგონებებს დასტად, რომ ვალაგებ,
რადგან ყველა წყენა წარსულს მივაბარე.
მინდა ჩავისუნთქო შენი ამოსუნთქვა,
თითქოს ჰაერი ვარ, სუნთქვებს მიმამატე.
ნახე დრო მოვა და არსად არ შეგვრცხვება
რადგან ერთმანეთით მუდამ ვიამაყებთ.

ჩუმი 'პოეტესა'