გთხოვ მაპატიე რომ შემიყვარდი
და ჩემს გრძნობაზე გითხარი რამე
გთხოვ მაპატიო ის თეთრი ღამე
რომელიც შენზე ფიქრით გათენდა
გთხოვ მაპატიე მე ის ცრემლებიც
რომლებიც ახლა ფურცელს დაეცა
გალაქტიონიც წერდა ჩემსავით
მასაც ცხოვრება თავზე დაენგრა
მასაც უყვარდა მეც შემიყვარდა
ქალი რომელიც ჩემში გამეფდა
გალაქტიონსაც უყვარდა ღამე
ცრემლების დენა კალამით ხელში
მეც ესე მიყვარს გრძნობებით სავსეს
ჩემი ლექსების ჩუმი ტირილი
მაგრამ მან ქვეყნად ბევრი დატოვა
მე რას დავტოვებ? მე ხომ არაფერს
მე სულ ტყუილად მოვედი ქვეყნად
მარტო დავდივარ გულიც არ ფეთქავს
სულ მარტო ვზივარ ერთი ტბის პირას
და ჩუმად ვუსმენ ბუნების ტკბილ ხმას
ღიმილით ვუცქერ გედების ალერსს
და ვარსკვლავებიც ელიან მთვარეს
ყველა სიყვარულს ელის და ხარობს
აგერ ბულბულიც ნაზი ხმით გალობს
ყველამ მონახა სიყვარული და
მხოლოდ ჩვენ დავრჩით ასე შორი შორს
ახლოს ყოფნა და სიყვარულის ზღვა
ჩვენში რომ იყოს ესე მგონი ჯობს

ეს ჩემი პირველი ლექსია იმედია მოგეწონებათ <3