დასრულდა ზაფხული და დაიწყო ძალიან ლამაზი წელიწადის დრო,შემოდგომა, რომელიც ბევრ ჩვენგანს უყვარს.რაღაც მიმეჯღაბნა,ალბათ იმის ბრალია, რომ ზაფხული უემოციო ჩემთვის არ ყოფილა და არც თქვენთვის ალბათ.

მხოლოდ მთებშია თავისუფლება
და ზღვა დღეს არის რუჯის მიზეზი.
ღიმილიანი,ნაზი დღეები
და მეგობრები არს მოგონება.

ტანით სოფელში,სულით-კი სხვაგან,
ათასი გრძნობა გამძაფრებული,
ზღვის ხმაც კი არის უკვე სხვა რაღაც,
თითქოს ცხოვრობდე ძალიან ბევრგან.

მრავალი წიგნი თაროებიდან,
მუსიკა მძაფრი,ვით ელექსი*ი (მიშლის სიტყვას.)
დღე გრძელი,ღამე-შემოკლებული
და დასვენება ყველაფრისაგან.

ეს არს ზაფხული,უკვე წარსული,
რომ ჩაგვიქროლა,ვით ჩქარმავალმა.