არვიცი ჩემო რა გითხრა აბა,
ჩემს უთქმელს ხშირად გებულობ ვიცი,
ეს შემოდმომაც გაიხდის კაბას
და ამინდების ირღვევა ფიცი.

რომ ახლა ხშირად იწვიმებს ალბათ,
რომ ეს დღეებიც მცირდება უფრო,
მე ხელებს ასე გიკოცნი ხარბად
და სამყოფელი მოვძებნე მყუდრო.

შენს გულში ახლა ადგილი ჩემი,
იზრდება როგორც მოწყვეტილ ფოთლებს,
იზიდავს მიწა და უცხო მზერით,
ცდილობს რომ უფრო და უფრო მოსწყდეს.

ყუნწიდან,
ხეებს გახადა კაბა
და შემოდგომის ამინდიც სველი,
არ ვიცი ჩემო რა გითხრა აბა,
მე და შენ ახლა დაგვერქვა— ჩვენი.