ცხოვრება არ ჰგავს ჯვრისწერის პირველ დღეს,
მასში ბევრია სარკაზმი, ნაღველი,
წუთები წამებს ფეხდაფეხ დასდევს,
როგორც სიხარულს მწარე დარდები.
აგონიაში ჩავარდნილ აზრებს
გზადაგზა ისევ ისევ ვაწყდები,
აღარაფერი არ შეიცვლება
შენც, ჩემო გულო, ნუ დაღონდები.
ნუღარ აყვები ვნებათა ღელვას,
თავს ნუ ჩაიხრჩობ ცრემლის მორევში,
ვარდი უეკლოდ ვერვინ დაკრიფა,
უიმედოთთვის არის ნუგეში.
ზამთარს ყოველთვის ზაფხული მოსდევს,
მგლები დაძრწიან მაინც მთა-ბარში,
და არაფერი ისე არ ხდება,
რაც არ წერია ბედის დავთარში.