მცივა,შენს თითებში შემომიშვი გასათბობად,
სუსხმა გზები შემიკრა და ვიკარგები,
ნაჭადრალთან იმედები დგანან ობლად,
აღსარებით,მიტევებით მინაღები...
მცივა,ფიქრი ბავშვობაში მიმაქანებს,
ცამდე აწვდილ ფერად მთებში დამატარებს მოგონება,
ქარაფებზე ათინათი გადაღებავს მინანქარებს,
მე ნიავი შენი სუნთქვა,შენი სითბო, მეგონება...
ავიჩემებ გადამალულ,მიძინებულ ზღაპრის განცდებს,
შენს ხელებში ბავშვად ქცეულს სევდა წავა მიმატოვებს,
შენი გულის ძგერის ჰანგი მინდა ზღვისფერ ღრუბლებს გასცდეს
და შევიგრძნო სიყვარული როგორ ებრძვის სიმარტოვეს...
ახლა ზეცა დედამიწას ზეწარივით ეფარება,
თითქოს სადღაც კლდის კიდესთან ვდგევარ შიშით,მორიდებით,
თითქოს დღეს ვარ ის პატარა ანცი ბავშვი-უკარება
და მჯერა რომ,შენ და ფიფქი ჩემს საშველად მოფრინდებით...
განთიადზე შეგიგრძნობ და გაგიტაცებ მზესთან მაღლა,
და ამ ბავშურ სითამამეს დავაბრალებ თოვლის ნამქერს,
არ მინდა რომ მზის სხივებმა შემამჩნიონ სევდა,დაღლა,
არ მინდა,რომ შენს თითებში ჩემი გულის ფეთქვა გაქრეს