რატომ მტკივა მონატრება ასე ძლიერ,
ეს განცდები გულში რატომ გროვდებიან,
ნუთუ არ აქვთ ამ შეგრძნებებს დასასრული,
ჭრილობები ხომ ოდესღაც ხორცდებიან...
ასე ფიქრში, ოცნებებში გადაკაგულს,
თვალში ცრემლი ჩამდგომია უნებურად,
სახეზე კი სევდანარევ ღიმილებით,
შენზე ფიქრებს ვდარაჯობდი ჩემებურად...
არ მინდოდა რომ გამეშვა სადმე სხვაგან,
რომანტიკის დამაყენა განწყობაზე,
მაგრამ მთავარს, იმ ერთადერთს ვერ ვუშველე,
მონატრება გულს რომ მიკლავს ისევ შენზე...
მე ყველაფერს სულ ყველაფერს გავიაზრებ,
ვიცი არ ვარ სიხარულის საწინდარი,
მე უბრალოდ ოცნებებში გავიღიმებ
და გახდები ჩემთვის, ჩუმად საფიცარი...