ვის შევჩივლო მარტოობა,
გზაა ცარიელი ნისლით მოფენილი ფოთლებით.
თან ვატარე უკვლებივ გული,
და კარებს მიღმა გული გამიციეს და
საგულედან გამაცილეს.
ნივთებივით ისვრიან მიწაში,
და აღარ ახსოვთ ვინ იყვნენ ' გუშინ..

ე.მეტრეველი