მთელი ცხოვრებაა გეძებ, მთელი ცხოვრებაა გნატრობ,
იცი?!… შემეშალე ერთხელ, ახლა მოგაგენი ვატყობ.
აი, ის ღიმილი სადაც ერთ დროს დავიკარგე უკვე,
ჟამის გარდახდომის დროდან, ახლა სიგიჟისკენ ვუხვევ.
აი… გაწვიმებას იწყებს, ხალხიც მოეფარა კედლებს,
მე კი გამოვედი გარეთ უნდა შეგეფეთო მე შენ…
მე ხომ ფიქრები მაქვს გიჟის, არანორმალურის ფერი,
დიახ, სიჩუმეა ირგვლივ, მე კი სიყვარულზე ვმღერი.
ისევ წინათგრძნობის ხმა მაქვს, მჯერა გამოივლი ქუჩად,
ფეხსაც არ მოვიცვლი არსად, აქ გელოდები ურჩად.
აი გულისცემა სადაც, დროც კი უჩვეულოდ მოდის,
არა, აღარ მინდა წასვლა, გრძნობამ მიმაჩვია ლოდინს…
მთელი ცხოვრებაა გეძებ, ახლა უნდა გითხრა ფიცი,
უკვე გავიზარდე შენ კი ჩემი ბავშვობა ხარ ვიცი.
როგორ გნატრულობდი ადრე, ჩემი ოცნებების ლოცვად,
დიახ მოვაღწიე დღემდე შენი სიყვარულიც მომყვა.
დიახ, ასეთია დილა, მაინც მოიფიქრებს რამეს.
ისევ გამოიღებს სხივებს ისევ გაანათებს ღამეს,
რაც კი ნატვრა მქონდა ადრე რაც კი არ ამხდარა ჩემთვის,
იცი?!… გათენებას იწყებ, და მეც დღის სინათლეს გეტრფი…
დიახ, დამიბრუნდა გრძნობა, ძალაც დამიბრუნდა რწმენის
როგორც ბავშვობაში ახლაც მჯერა ვარსკვლავების ცვენის
სადაც სასწაული ხდება სადაც გრძნობებია ფერად
სადაც სიყვარული ხარობს მჯერა ყველაფერი მჯერა
შენი თვალებია ლექსი, შენი ტუჩები კი სუნთქვა,
მინდა გითხრა ის რაც შენთვის ალბათ არასოდეს უთქვამთ
ის რომ მყვარებიხარ უწინ, ის რომ შემიყვარდი ერთხელ
დიახ გიყურებ და ვხვდები… მთელი ბავშვობაა გეძებ.
დიახ, მე გახლავარ ის ვინც, მაინც მოგაკითხავს სახლთან,
ყვავილს მოგიწყვიტავს ღამით… დილით დაგახვედრებს თავთან…
მე შენ დაგიხატავ კაბას, თეთრად გადაფენილ ტანზე,
ნუთუ დაიჯერე თითქოს, შესძლებ რომ გათხოვდე სხვაზე
არაა, დამიჯერე.. არა!!! თუნდაც არ გიყვარდე ასე,
მე ხომ მეოცნებე არ ვარ, გადაგეღობები გზაზე,
ისევ ჰორიზონტის ფერად ისევ დაგეთვლები ზღვასთან,
უნდა შემეგუო რადგან მე შენ… არ გაგიშვებ სხვასთან,
მაინც აგიფეთქებ ფიქრებს, გულში გაგევლები გრძნობად,
მე შენ დაგაჯერებ ლექსით შენი სიყვარული რომ მაქვს.