როცა საუბრობთ და ვცდილობ სიტყვა ჩავურთო,
თქვენ მე მაჩუმებთ -"ჯერ ბავშვი ხარ, ჯერ ნუ ერევი"
მე მხოლოდ ვცდილობ თქვენს აზრს, ჩემი აზრიც დავურთო,
თქვენ კი რატომღაც თავქარიან ბავშვში გერევით.

ჭკუას მასწავლით, რჩევებს მაძლევთ, ისევ მარიგებთ,
უფროსებს მუდამ გავუგონო ქადაგებანი,
თქვენს დიად აზრებს, ასე უხვად ჩემთვის არიგებთ,
მაგრამ, ვერც გრძნობთ რომ აღარ მსურს დარიგებანი.

ნუთუ ოდესმე არ მოვისმენ ამ ნაცნობ სიტყვებს,
ნუთუ ოდესმე მეც თქვენსავით გამოვთქვამ ჩემს აზრს,
აღარ დავმალავ ჩემს აქამდე დაფარულ ფიქრებს,
და უკვე "დიდი" აღარ ვიგრძნობ თქვენს მიმართ.

ძველ ბრაზს მაგრამ ამ სიტყვებს კიდევ ბევრჯერ ვიცი ვინანებ,
წყენა გაივლის, გავა წლებიც, მოვა სულ სხვა დრო,
მომენატრება იმ ბუთია ცელქ ბავშვად ყოფნა,
ბავშვად, რომელსაც მსურს მადლობა გადავუხადო...!!!