დილა გათენდა, მზემ დამიღიმა,
მინდა ცხოვრება დავიწყო შენით,
უარს ნუ მეტყვი, გულს ნუღარ მატკენ,
ნუღარ დამტანჯავ ამ გრძნობის თმენით.

ვის გაუგია გულს უბატონო,
და მის მაგივრად გრძნობები მართო,
თუმცა მიყვარხარ, მაგრამ შენ არ გთხოვ,
რომ სიყვარულის უფლება დამრთო.

თავს მოვიტყუებ, რომ შენც ჩემსავით,
ჩემზე ოცნება გინათებს ღამეს,
რომ შენს თბილ გრძნობებს გულში დამალულს,
ჩუმათ გავანდობ უწყინარ მთვარეს.

შენც ყოველ დილით ჩემს მოლოდინში,
ნაცნობ ბილიკთან ისევ დამიცდი,
მე კი რომ მოვალ ვერსად შეგნიშნავ,
და სადღაც სულში ტკივილს განვიცდი.

მაგრამ ოცნებებს არ ვუღალატებ,
თავს დავირწმუნებ ვითომ იქახარ,
და ჩემთვის ვიტყვი მე მაინ მიყვარხარ!!!

პ.ს. (ეს ლექსი ეძღვნება ლიზი ახვლედიანს)(მიყვარხარ სიცოცხლეზე მეტად)