ბინდი ჩამოწვა დღეს ჩემ სულში, რადგან წახვედი,
თან გაიყოლე ყველა ფოქრი, ყველა ოცნება,
ვერ დაგაკავე, ვერ მივაგნე საჭირო სიტყვებს,
ან რა აზრი აქვს ამ დღეიდან შენთვის ჩემს ნებას.

გამოფიტული, დაბნეული გავყურებ სარკმელს,
შენს ლანდს შევცქერი ჩემგან სადღაც შორით მიმავალს,
იქნებ გახარებს ჩემგან წასვლა, ვინ იცის ფიქრობ:
"-ეხლა კი ვერვინ დაიბრუნებს ჩემს დიდ მომავალს.

იმედის მბჟუტავ, სუსტ ნაპერწკალს დავედევნები,
იქნებ ჩემსავით შენც ცრემლებით აგევსო თვალი,
ვერ დავიჯერებ სიყვარული ქრებოდეს ასე,
ჩვენ ხომ ამ გრძნობით ერთნაირად ვიყავით მთვრალი.

ალბათ ოდესმე გამიხსენებ, ვივი მიხვდები,
აღარასოდეს რაც დაკარგე აღარ გექნება,
ვინ იცის, იქნებ დამიბრუბდე, მოინანიო,
მაგრამ მითხარი: -ნუთუ ამას აზრი ექნება?!