დედი შენს სახეზე ურჩი ნაოჭები
როცა დათარეშობს მაშინ გეფიცები
გული ამევსება დარდით უქმნელობის
მინდა შეგეშველო მაგრამ ვერა გშველი.

დედი შენს თვალებზე ცრემლის გადმოცვენა
სულში ძლიერ მტკივა გულში ვიფერფლები
მოსდევს ღამეები ფიქრთა მოზღვავება
ჩურჩულით ვკითხულობ ღმერთო შეგვეწევი?

დედი ძვლები მტკივა სისხლი ამიდუღდა
მე და სიმარტოვე ერთურთს ვეფერებით
ისევ ცრემლები და ფურცელზე ლაგდება
დარდებს გულში ვიკლავ ლექსებს ვერ ველევი

დედი შენს თვალებს რომ სევდა ემატება
როცა იღიმიხარ ამას მაშინ ვხვდები
ვფიქრობ ჩავეხუტო ნეტა გამომივა?
მერე ვიძინებ და სიზმრად გეფერები.

იტყვიან ამ ლექსმა დაკარგა სინქრონი
ეს ლექსი არაა ამას შენ მიხვდები
მე ღამით ყოველთვის უთქმელად ვილოცებ
ღმერთი მოწყალეა შენ არ დაბერდები !
(გიორგი შუშანაშვილი)