რა იქნება ზეციდანაც იამაყო ჩემით.
დამანახო სად წავიდე, არ დავკარგო გზები.
როცა წვიმს და სიცივეში მისველდება თმები...
დამაფარო შენი კალთა, ვიგრძნო როგორ ვთბები.
რა იქნება ოცნებები რომ ამიხდეს ყველა?
დაგიძახო, მოხვიდე და ვერ დამტოვო ვერა.
რა იქნება, არ წახვიდე, ვერ გაფრინდე ხვალ...
ერთადერთი იმედი და მონატრება ხარ.

ავტორი:მზია შუბითიძე