როდესაც ხედავ, როგორ მიქრის, რასაც აშენებ,
ხედავ , ინგრევა სადაც ცხოვრობდი,
ტრიალებს ფიქრი, ნისლებს ასველებს,
ტრფობის ფიალად გამონაცხობი..
გახსოვს სიცილი, გიჟური ღრიალი,
არაამქვეყნიური გამოხედვა..
გახსოვს რითმა , თვალები..
ჩამოთოვა .. ჩამოთოვა.. ისევ გამომტოვა ..
ეხლა .. რახდება ? სადმიაქვს..
რატო ?? რატო არმკითხა როცა წაიღო..
ნუთუ ამდენი ფუჭად ვიწვალე
მოგონებაც რომ ფულში ამეღო..
სამართალი.. მეცინება , ტკივილი..
მეწყრად მომწყდარი მიწის გროვა ვარ...
გაყიდული და გამწარებული..
გრძნობას მიმხმარი , სიტყვის მონავარ..
მერე გამოვა ვინმე რაინდი..
მომღიმარი და ეშმაკის სახით..
თითს გამოიშვერს ეს ხომ ისარის...
თივის ზვირთში რომ ეძინა ღამით..
დავიღალე .. ისევ დავიღალე..
დაჭრილი , ისევ ფორთხვით მივდივარ..
არ გავჩერდები .. მანამდე ვივლი..!!!
სანამ ფიქრებში, მაინც მოდიხარ...