სულამდე მწვდება,
შენი მონატრება.
გულამდე მოდის,
შენი სიყვარული,
შენი კოცნები და
თბილი ჩახუტება,
გულში უიმედოდ,
წვეთად მეღვინთება.
სახე ბედნიერი,
ნელა მივაბიჯებ,
თითქოს მიხაროდეს,
შენგან განრიდება,
წამის მეასედში
წუთში დარტყმას
ტოვებს,შენი საყვარელი
ნაზი გულისცემა.
უაზრო ბილიკი,
შავი და მწარეა,
უშენოდ ნამყოფი
ეს დღეც ღამეა.
მივდივარ უკვალოდ,
უაზროდ უქაროდ,
გრძნობებით დაცლილი
უკვალოდ,უქაროდ.
დავრჩებბი სულ მარტო,
შენგან განდევნილი,
უაზროდ უფაროდ.
გრძნობებით დაცლილი
უკვალოდ მიდიან,
ფიქრებით აღვსილი
ნელა მიდიან,
ჩემი გრძნობებიც
ფეხებზე ჰკიდიათ.
გაივსო ფიალა
გრძნობებით დაცლილი,
თან მიაქვთ უჩუმრად
ჩემი ფიქრებიც.
თელავენ ფიქრებს,
თან მიაქვთ აზრები,
თან მიაქვთ დაცლილი,
გრძნობებით თასები.
არ კიტხულობენ,
თუ როგორ მტკივა,
არ კითხულობენ
თუ რისთვის ვიბრძვი.
უბრალოდ ქრებიან
თავისთვის ჩუმად,
არც მკითხულობენ
არც მკითხულობენ...