მე ლექსს ვწერ მისთვის,
რომ გავიფანტო გულში დარდები
სულში ავრიო,ტვინში დავგლიჯო
და გადავყარო შავი ფარდები.

ზღვა გადავლახო,ჯოჯოხეთს ვსძლიო
და რომ დავლაშქრო უტყვი ანდები,
მე რედ ბულს არ ვსავამ,და არც ვკაიფობ!
მაგრამ იცოდე გავფრთიანდები.

გავფრთიანდები,და მერე როგორ
შავ,პირქუშ ღრუბლებს მე ავყრი ციდან
მე შენთან ყოფნის ყოველ წამს ვეტრფი,
მე ვეტრფი სურნელს მაგ ქერა თმიდან.

ათს ათი დააკლდა და კალმით ხელში
ქათქათა ფურცელს მელნისფერს ვადებ,
ამ დროს ვიღაცა სიყვარულს ებრძვის და
იარაღს ცახცახით საფეთქელს აბჯენს.

მე დავწერ სიტყვებს: "მიყვარხარ ძლიერ"
ის კი ამ სიტყვებს ხმამაღლა იტყვის
კალმის წვერს ნელ–ნელა ვაშორებ ფურცელს
და ამ დროს ოთახში გასროლა ისმის.

მე გავალ გარეთ,ავხედავ მთვარეს
და ჩემს ბნელ ფიქრებს გავფანტავ ცაში,
იქ კი ვიღაცა ოთახში შედის
და აღელვება ეტყობა ხმაში.

მე ჩემს ოცნებებში ღრმად ჩავიძირები
ყველა ჩემს პრობლემას გაფანტავს ნისლი,
იქ კი სიკვდილია,სისხლი და სიცივეა
და მხოლოდ მოხუცის ტირილი ისმის.

ნელ–ნელა თენდება ექვსი საათია
შევალ ოთახში და საწოლს ვეშურები,
იქნებ ახლა ერთი სიცოცხლეც იბადება
და შურით ივსებიან ბოროტი ეშმაკები

მე ლექსი დავწერე იქ სიცოცხლე მოკვდა
აქ კი სიხარულით სიცოცხლე დაიბადა,
არ იყო ცუდი,მაინც კარგი დღეა
მზე ამოვიდა,და მთვარე კი დაიმალა.

მე თავს არ შეგაწყენთ,წავალ დამთავრდება.
და ახლის შექმნაზე ფიქრით,ავენთები
კიდევ ერთხელ გეტყვი შენს გვერდით მიგულეთქო
შენი გულისათვის თუნდ ცეცხლად დავენთები.

ახლი დღე დაიწყო,ახალი იმედებით
ახალი ცოდვებით და ახალი პრობლემებით
ახალი ამბებით და ახალი მოვლენებით
ყველა თავის საქმეს შეუდგა მონდომებით.